Hayat daha mı güzel olurdu ne?

Uzaktayken özlediğiniz insanlar oluyor hep, gün geliyor yakınınıza geliyorlar pek mutlu oluyorsunuz. Ama “her güzel şey çabuk biter” misali çabucak geçiyor günler ve sevdikleriniz tekrar “özlem” olmaya gidiveriyorlar uzaklara! Bir düşünüyorum da, ben “özlem”le tanışalı sanıyorum 25 yıl oldu… Hey gidi hey!

Annekuşumla birlikte keyifli vakit geçirdik geçtiğimiz hafta. Bir eve anne gelirse ne olur? Tabi ki pasta-börek-yemek üçlemesi dahilinde elden geldiğince üretime gidilir 🙂 Evde yapılanları saymayacağım, ama ben -spora da 1 hafta ara vermem sebebiyle- sanıyorum 1-2 kilo ekledim bünyeye!

Annekuşun resime olan ilgisi sebebiyle onu Sakıp Sabancı Müzesi’ndeki Rembrandt ve Çağdaşları Sergisi‘ne götürdüm. Öncesinde uzun bir yürüyüş yaptık Bebek-Rumelihisarı güzergahında. Sade Kahve‘de güzel bir kahvaltı ettik; konuştuk, dertleştik.

Sonra sergi çıkışında yağmura yakalandık, gittik Çınaraltı’nda oturduk bir müddet. Oradan hop diye otobüse atladık Beşiktaş Çarşı’ya gittik. Turgut Vidinli‘de rakı içtik; yine konuştuk, yine dertleştik.

Başka bir gün Sultanahmet-Eminönü, Kapalı Çarşı, Mısır Çarşısı gezdik; ayağımıza kara sular indi. Tarihi Sultanahmet Köftecisi‘nde köfte-piyaz yedik. Akşamına Ayşegülüm Sultanıma gittik, yemek yedik birlikte; yine konuşmalar, dertleşmeler…

Bu defaki annekuşumla birlikteliliğimizde farklı olan bir şey vardı: Konuşmalar, dertleşmeler hiç göz yaşlarıyla son bulmadı. Hep güldük, gülümsedik, kahkahalar attık.. (Bilenler annemin kahkahasını, bilir:) Ne oldu bize bilmiyorum. Bir şeyleri artık gerilerde bırakmayı, olduğu gibi kabullenmeyi bazı şeyleri, zorla güzellik olmayacağını, huzurlu olmanın-huzuru bulmanın en önemlisi olduğuna karar vermiş gibiydik galiba. Ben birkaç yıldır bu şekilde yaşıyorum zaten, ama annekuşumun da benim gibi bu yolda yürüdüğünü görmek beni inanılmaz mutlu etti. Daha sağlıklı gördüm, benim annem hep güzeldi, ama daha bir güzel gördüm onu. Benimle 5 km. yakın yol yürüdü, yokuş çıktı; ben bittim yer yer onun gıkı çıkmadı.

Tanrıya, evrene yine şükrettim, yine teşekkür ettim. Mutlu iki kadın, güzel iki kadındık biz annekuşumla geçtiğimiz hafta İstanbul sokaklarında…