Yazmıştım buraya bir veda mektubundan alıntılar.. Rakel Dink’in “öldürülen” eşi Hrant Dink‘e yazdığı ve ardından simsiyah kuşanmış yüzbinlere titreyen sesiyle okuduğu.. Duyunca üzülmüştüm kaybı; ODTU-MD Listesinde yapılan Türklük-Kürtlük-Ermeni meselesi gibi siyasi dozu orta üstü tartışmalardan tanımıştım ilk.. Merak edip linklerden okumuştum söylediklerini, kağıda döktüklerini.. Ve be anlamıştım aslında demek istediklerini.. Anlayamayan, anlamayan, anlamanın anlamından birhaber biri tarafından öldürüldü, üzüldüm.. Sonra eşi “Sevgili”sine yazdıklarını okudu, gözlerim doldu, üzülmekten beter oldum! ~ Bugün oldu, sabahtan hatırladık tarihi: Sevgili Uğur Mumcu‘nun ölüm yıldönümü. O da aynı kaderi paylaşmıştı Dink ile.. O da haklıydı, ben onun da ne demek istediğini anlamıştım.. Yıllar geçti yalnız, onun failleri hala dışarıda! ~ Sonra.. Biraz önce bir haber daha.. Ben üzülmekten beter olmuştum ya, işte ondan da kötü oldum.. İsmail Cem‘in de kaybının haberi geldi az önce.. Ben nasıl severdim o adamı, nasıl beğenirdim.. Duruşunu, saygın ve asil halini, söylediklerini, yaptıklarını, katkılarını… Allah Rahmet Eylesin.. Hepsi için.. Ben, üzgünden beterim.. Kayıplara ağlamak da bir işe yaramıyor. Değerli insanlar böyle bir bir çıkacaklar hayatımızdan. Ne acı!