Bugün önemli bir açılıştaydık; Hacettepe Umut Evi‘nin açılışında. Umut Evi için en uygun tanım, kanser hastaları ve yakınları için “evden uzakta bir ev” olur herhalde. 2003 yılında yapımı planlanan ancak büyük çaptaki inşaat masrafları nedeniyle ertelenen, 23 Mart 2005 tarihinde bu maddi zorlukları yardımlarla atlatarak (BNP Paribas Vakfı İsviçre, Uluslararası Kanser Savaş Örgütü – IUCC başta olmak üzere, Koç Vakfı, Roche Müstahzarları, Eczacıbaşı İlaç Grubu, TEB, Filiz Akın – Mavi Bilezik Kampanyasındaki desteğiyle, Hacettepe Onkoloji Enstitüsü, Türk Kanser Araştırma Vakfı, Epsilon Yayınevi ve Migros T.A.Ş) inşaatına başlanan Umut Evi, bugün, 9 Şubat 2006 tarihinden itibaren kanserli hastalara ve yakınlarına ev sahipliği yapmak için hazır durumda.
Hacettepe Umut Evi, Hacettepe Üniversitesi Onkoloji Hastanesi’nin yanında, Ankara’nın en eski semtlerinden biri olan Hamamönü’nde, 690 metrekarelik alan üzerine 3 katlı ve asansörlü olarak inşa edilmiş. Hasta ve yakınlarının konaklaması için 10 oda, yemek ve oturma odası, mutfağı, banyosu ve bahçesi bulunmakta. Projeye ayrılan toplam bütçe 800.000 Amerikan Doları’nın üzerinde.
* Yukarıdaki bilgiler, Hacettepe Umut Evi’nin açılışında dağıtılan broşürden alınmıştır. *
Gelelim bu konudaki benim düşüncelerime.. Türkiye’de her yıl 150.000 yeni kanser vakası görüldüğünü söylediler açılış konuşmaları sırasında. Hacettepe Hastaneleri’nde yeni tanı konulan kanserli hasta sayısı ise yıllık 4.000. Kanser hastalığı sadece tıbbi tedavi yöntemleri ve ilaçla üstesinden gelinebilecek bir hastalık değil ne yazık ki.. Bu hastalıkla mücadele eden insanların psikolojik desteğe, morale, ilgi ve sevgiye ihtiyaçları var. Ben, Onkoloji Hastanesi’ne her gidişimde asansörde ya da danışmada karşı karşıya geldiğim yüzü maskeli, saçları dökük, elinde oyuncak ayıları ile dolaşan küçücük çocuklar görüyorum. Hepsinin yanlarında anneleri, babaları, ablaları.. Ağırlıklı olarak Anadolu’dan gelen hastaların tedavi süresince burada olmaları gerekiyor. Akrabaları ya da otele verecek paraları olmayanlar için bu tedaviler işkenceye dönüşüyor. Bu sebeple Umut Evi’ni bir UMUT olarak görüyorum. En azından şimdilik Türkiye’de bir ilk bu ve 10 çocuk, ailesiyle birlikte bu evde ücretsiz kalacak ve tedavileri bizzat burada yapılacak. (Ayrıca, evin içerisinde sürekli bir hemşire bulundurulacakmış)
Dünyanın önde gelen kanser örgütü olan UICC’nin sayfasında Fransa, Tunus ve Kanada’da “Hope Lodge”lar bulunduğu, Ankara’daki Hacettepe Umut Evi’nin ise pilot bir çalışmanın ilk ürünü olduğu yazıyor. Destek vermek için Mavi Bilezik Kampanyasına katılmaya devam edebilirsiniz. Bende halen 9 adet bulunuyor. Bana mail atan ilk 9 kişiye gönderebilirim. Her baktığımda üzerindeki İYİ YAŞA! yazısı bana moral oluyor. (Bu ara morale ihtiyacım var zira: Çakışan 2 ödev teslimi, Finans karmaşası ve iş yüküm arasında sinir krizi geçirme modundayım… )
Gonul isterdiki bu tur yerleri devlet coktan acmis olsaydi, bu zamanlara kadar yardim kampanyalardan elde edilen paralara kalmasaydi ama oyle bir memleketki gideriz Keciorene selale cinsi islek cadde uzerine sacma sapan bir yer yapariz bir suru para harciyarak orda keciorende gunumuz kosularina uymayan okullar varken.
Umarim bu guzel girisim her zaman basladigi ve planlandigi gibi gider ve sadece fakir halka hizmet sunarda oyle cebinde bir suru parasi olan ama arkasi olanlara hizmet yapmaz.
Moralinide bence bu yazdigin yazidan al Dilayra. Cunku bak kucucuk cocuklardan bahsettin bu hastaliga yakalanmis, cocuklugunu hastenede geciren, yani 2 odev ve severek calistigin isin seni korkutmasin nede neseni kacirsin.
Merhaba
Babam da şu an Hacettepe/onkolojide tedavi oluyor. Hatta bu gün radyoterapi sonrası ilk sonuçlarını alacağız!
Ankara’da yaşadığımız için bizim kalacak yer sorunumuz olamdı hiç, hatta hastanede bile yatmadan yapıldı gerekli tüm tedavileri.Zaten kalabilecek bir yerimiz varken ve hastanede sürekli gözetim altında kalmasını gerektiren bir durum yokken ben de istemezdim hastanede kalmasını. Orada dışarıdan gelen hastalara yer verilsin öncelikle…Yoksa hastalarıyla beraber nerede kalacaklar? Bu hastalığın tedavisinin maddi manevi ne kadar zor olduğunu biliyorum. Hastanelerde ilaç kuyruğunda öyle hastalar/hasta yakınları gördüm ki hep şükrettim durumumuza. Oysa o insanlar nelerle boğuşmak zorunda kalıyorlar.Hastasını evde tek başına bırakıp ilaç kuyruğuna giren var, hatta yardımına gelecek kimse bulamadığı için ilaç kuyruğunda kendisi bekleyen hastalar var.Ama hastanede de onları tehdit eden mikroplar var…Dirençlerini düşüren yorgunluk, ve sonsuz bir bürokrasi var! Az önce Umut Evi’nin açılmış olduğunu öğrendim sizden. (Şehirdışında yaşıyorum, bu yüzden bir senedir hastane civarını görmedim) Biliyorsunuz bir de Lösev var, GOP’ta. Orada da kalacak yeri olmayan çocuklu hastalara hizmet veriliyor. Keşke bu yerlerin sayısı artsa…Daha çok insana ulaşılsa!
Heyecanlıyım, bu tarz haberler mutlu ediyor, heyecanlandırıyor beni.
Neyse, Mavi Bilezikleri nerelerden temin edebilirim? (Sarı bilezikleri büyük bir marketten alıyorduk.)
Sevgili Eve,
Çok geçmiş olsun demek istiyorum. Oldukça zorlu ve sancılı geçen, psikolojik desteğin herşeyden önemli olduğu bir süreç içerisindesiniz. Tanrı yardımcınız olsun. Ben, bu işe kendini adamış inanların ne kadar yüreklerini ortaya koyarak çalıştıklarını yakından gören biriyim (İstisnaların kaideleri bozmayacağı zamanlar olur mutlaka…)Bu sebeple tedaviniz süresince size hizmet veren hekimlere güvenmeniz, ama en önemlisi bu hastalığın erken teşhis ve iyi bir tedavi ile aşılabilecek bir hastalık olduğunu aklınızdan çıkarmamanız gerekiyor. En büyük ilaç ise MORAL. Sevecen ve sevgi dolu bir ortamda herşeyin daha çabuk üstesinden gelindiğini biliyorum.
Mavi bilezikleri Migros’lardan temin edebilirsiniz. Ama Eskişehir’de bulabilirmisiniz bilemiyorum. Benim elimde bir miktar var, seve seve gönderebilirim özelime bir mail atıp adresinizi bildirebilirseniz..
Bu arada bloğunu ziyaret ettim. Aramıza hoş geldin!
Sevgiler,
merhaba
iyi dilekleriniz ve cesaretlendirici mesajlarınız için teşekkür ederim. cuma günü babamın sonuçlarını aldık ve radyoterapi sonrası beyindeki kanserli hücrelerde küçülme bildirildi. çok ama çok sevinçliyim(z)! bundan sonra herşey daha güzel olacak. Bileklileri eskişehir’de bulunan migros’un 2 mağazasında da arayacağım, bulamazsam size mail atarım.bu arada sayfamı ziyaret etmenize sevindim. bir kaç haftadır güncelleyemiyorum; vaktim olmuyor, bir de yorumlarda problem var , bakalım uğraşıp düzenleyeceğim. (umarım!)
sevgiler.
Harika bir haber Eve,
Çok mutlu oldum:))