Tabi ki KAHVALTI! Çocukluğumda hatırlarım, Pazar günleri en sevimsiz gündü bizim aile için. Babam evde olurdu çünkü. Babamın evde olması demek sessiz olmamız demekti kardeşimle.. Uzun kahvaltılar yapmak demekti ailecek.. Bol ve zengin bir kahvaltı sofrası eşliğinde TRT 1’de Western filmleri kuşağı seyretmek demekti.. Ama nedendir bilinmez, her pazar mutlaka evde bir cıngar çıkardı. Genelde bize sinirlendirdi babam.. Ya da annemle atışırdı falan. Velhasıl zamanla benim çocukluğumda hiç de iyi bir gün olarak yer etmemeye başladı Pazar günleri. Kala kala seneler sonra, en sevdiğim yanı olan kahvaltılar kaldı bana yadigar. Bir de uzun uzun sürdürdüğüm gazete okuma seanslarım..

Bu pazar günü de Tolu&Selam ikilisi bizi evlerine davet etti Pazar kahvaltısı için. 3 değişik gazete, 2 değişik çeşit ekmek alındı tarafımdan.. Eve ulaştığımda Tolu’cuğum kahvaltı sofrasını hazırlamış, sucuklarla haşır neşir olmak üzereydi:) Güzel ve doyurucu bir kahvaltı yaptık.. Kaymak ve bal ikilisi bana Bolu Dağı’ndaki sabahın kör kökünde, dumanlı sisli dağ manzarası ve mis gibi yeşil hava! eşliğinde yaptığım kahvaltıları hatırlattı.. Yanına da tavşan kanı çay ile. Meyva salatası Minnesota kahvaltılarımı aklıma getirdi. Yiyecek birşey bulamayınca sabah kahvaltısı olarak, mecbur tüm meyvalarla kocaman bir kase salata yapıp yemekten verdiğim kiloları da tabi:)) Sucuk-yumurta genelde annemin sofrasının vazgeçilmezidir. Katı yumurta üzeri karabiber, kırmızı biber, kimyon ve biraz zaytinyağı ile.. Ve tabi benim kahvaltı sofralarımın vazgeçilmez başrol oyuncuları olan çeşit çeşit peynirlerle hazırlanmış, kocaman peynir tabağını da unutmayalım.. Arasında ceviz, badem ve fındık serpiştirilmiş olarak üstüne üstlük!

Uzun lafa ne gerek: Pazar günü bol çeşitli, dostlukla tatlandırılmış KAHVALTI demek!