Ve gördüğüm yüzden hiç de memnun kalmadım.
Biraz yorgundu baktığım yüz ve gözlerimin kenarlarında incecik çizgiler. Göz bebeklerinde ışıltı yoktu, öyle ruhsuz bakıyorlardı gayetten gözlerim. Dudaklarım kurumuş, üst dudağımda klasikleşen uçuklarımdan bir tanesinin henüz taze bıraktığı bir iz, gayet bellisinden! Burnumun üzerindeki gözenekler her zamankinden daha belirgin, sanki kulaklarım daha da kocamandı bu sabah. Saçlarım darmadağan, bir bukle tam alnımın üzerine düşmüş.. Bakıp bir şeyler demesini bekledim aynadaki o yüzün. Güzel bir şeyler, hani tamda yıllardır her sabah söylediği cinsten. Sustu. Bir şeycikler diyemedi. Öyle baktı sadece anlamsızca. Anlaşamadık sabah aynamla ben!
..
Anne kuşumu görüp geldim bu hafta sonuna doğru. Antalya ilk gün beni güneşiyle, ılık ılık hafif esen rüzgarlarıyla karşıladı. O ilk gün annekuşumla sohbet ettik, dertleştik. İyi gördüm onu, daha da mutlu oldum. Annemi iyi ve huzurlu görünce yüreğime resmen su serpiliyor, ferahlıyor içim. Kollarımın altında melek kanatları varmış da, böyle göğe yükseliyormuşum gibi hissediyorum yavaş yavaş..
Ama ikinci gün bir lodos, bir şiddetli esinti, bir yağmur kurşun gibi hem ağır hem sesli.. Islandım, uçuyordum az kaldı dengem bozuldu rüzgardan. Yılmadım gittim o rüzgarın altında bir kuytu buldum; köpüren, karmaşık Akdenizime uzaktan baktım bir müddet. O an bir şey düşünmedim doğrusunu isterseniz. Sadece baktım o engin köpüklüye. “Kudurmuşken bile güzelsin” dedim içimden, bir gülümsedim yürüdüm gittim eve!
..
Son zamanlarda bu iki noktalardan ibaret oldum. Yazasım yok. Acaba kayıp mı ettim bir şeyleri? İlgimi taze tutacak ve meşgul edecek başka şeyler, başka gelişmeler mi oldu da böyle yazmaktan da, daha başka sevdiğim şeyleri yapmaktan da uzaklaştım.. Düşününce mantıklı bir şekilde “yooo” diyorum. Ben aynı ben. Hayatım bir miktar değişti. Ev benim mavi kutu değil artık, ama laptop yine benimki evimden getirdiğim. Bacaklarımı uzatacağım orta sehpam yok yazı yazarken, evet, getirmedim onu yeni eve. Acaba masada yazmak mı zormuş? Kendi içime de dönemiyorum şöyle ağız tadıyla! Dışa dönsem o hiç olmuyor. Zaten anlaşılamamak kadar berbat bir şey yok bu hayatta.
..
Yine iki nokta.. Bu şu demek oluyor. “Yazacak tam bir metne sahip değil aklım şu anda. Anca bölük pörçük ortaya karıştırıyorum bir şeyler. Eski yazılarıma bakıp bazıları için “vay be” diyorum. Ne derinmişim ben o dönemlerde:) Şimdi sığ biraz bendeniz kulunuz. Boş hatta. İçim boş, aklım boş. Elim-kolum bomboş. Boş bakıyorum. Sadece uyuyamıyorum. İnsan boşken uykusu da kaçıyormuş, onu anladım. Ama mutsuz değilim, huzursuz da değilim. Doğru anlatamamaktan korkarım durumumu. Kötü birşey yok öyle olmuş olan, vücuda gelen. Sadece ben.. Ben biraz kayboldum sanırım. Nereden bulunacağım, kim bulacak beni, ne zaman bilmiyorum. Hikayenin sonunu da merak etmiyorum açıkçası. Ama bana rastlayanınız olursa bir yerlerde omuzlarımdan tutup beni bir sarssın olur mu? Gözlerimin içine içine baksın. Ta ki oradaki ışık -eskisi gibi- alevlenene kadar!
Üzüldüm böyle hissetmene. Ama geçici bir dönem olduğuna eminim. Umarım hayatında yaptığın değişikliklerle ilgili bir sorun yoktur. Umarım ilişkin sorunsuz gidiyordur. Belki de rutin huzur bozmuştur iç dengelerini…BEnde bazen öyle olabiliyor. Herşey çok mükemmel, çok güvenli olduğunda içime kasvet basıyor. Belki senin ki de böyle birşeydir.Uamrım kısa sürede eski haline kavuşursun.Sevgiler…
Ben de bu hafta sonu annemi görmeye gittim. Ben de onu mutlu ve huzurlu görünce sanki içimi kocaman bir şey kaplıyor, güzel bir şey ama tarifsiz…
Belki de bir üst bilinç seviyesine terfi etmektesindir. Belki de kendini artık zihninden geçen binlerce düşünceden, yaptıklarından, hobilerinden ibaret sanmayı, kendini onlarla özdeşleştirmeyi bırakıyorsundur. Çünkü biz düşündüklerimiz değiliz, onlar sahte benliğimiz, sahte benlik ise huzursuzluktan, stresten, gerilimden beslenir. Belki de artık illaki bir şeyler yapmayı-yaptırmayı, yapılsınlar diye debelenmeyi değil sadece ve sadece “olmayı” deneyimliyorsundur. Belki de “mutluluk” ve “mutsuzluğun”, “keyif” ve “acının”, “tembellik” ile “enerjikliğin” aynı madalyonmun yüzleri olduğunu, birinin diğeriyle anlam bulduğunu, herbirinin mutlaka geldiği gibi gittiğini farketmişsindir. Eğer içinde “huzur” hissediyorsan, o zaman doğru yoldasın. Huzur gelip baş köşeye kuruldu mu, duyguların geçiciliği de umurunda olmaz insanın. Endişelenme:)
maviye yolculuk eden kadın,
bende yolculuktayım şimdi. merak etme, kötü değilim:)
*
sevgili sema,
annelere hiç kıyılmıyor, nasıl onlar da bize kıyamıyorlarsa.. bir tanedir annekuşlar benim gözümde. ne yaparlarsa yapsınlar, ne yapmış olurlarsa olsunlar. annesini reddeden bir evlat ya da evladının kötülüğünü isteyen bir anne olabileceğine inanmıyorum hiç ben.
*
başakcım:)
tekamül sürecindeyim yani özetle:)
hiç endişeli değilim hakkaten de.. emin olduğum tek şey de bu.
akdenizin o hırçın hallerini bilirim. gökyüzünün içinde cömert maviler ve lacivertler olan o kopkoyu gri halini de bilirim. severim o havalarda antalyayı. belki de içindeki boşluklara o yol açmıştır…
akdenizin o hırçın hallerini bilirim. gökyüzünün içinde cömert maviler ve lacivertler olan o kopkoyu gri halini de bilirim. severim o havalarda antalyayı. belki de içindeki boşluklara o yol açmıştır…
kek ve kahve,
akdeniz, koyu da olsa, dalagalarıyla coşsa da anca bende müthiş bir özgürlük ve ferahlık duygusuna yol açabilir:) o kadar önemli benim hayatımda bu deniz!
Aynalar, gördüğün yüz, kendin olmak, kendini sevmek ve bazen de sevmemek, gel gitler …..öylesine tanıdıklar ki……hayat bu herhalde…. ne bileyim…yaşıyorum ve ben de çoğu zaman aynı duygularla boğuşuyorum…..eğer bir teselli olacaksa söylemek istedim….seni çok iyi anlıyorum ve ben de o gerçeği söylemek zorundayım….geçecek….ama tekrar gelmek üzere….sonra yine geçecek…
hayatı daha anlamlı kılan, ruhumuza iyi gelen şeylerin bizi hiç terk etmemesi dileklerimle
Not:seni çok iyi anlamakla birlikte o süper enerjik yazılarını da bekliyorum ona göre, sana o yakışıyor be
senemcim:)
tekrardan hazır olduğunda o enerjik kadın yazılarıyla burada olur elbet.
beni anlayan birçok kadın olduğuna eminim ben zaten. teşekkürler:)
Dilara kuzusu.
hep aynı.
ben de durmuş ve biraz da kayıp vaziyetlerdeyim. bazen diyorum, bu kadar güçlü yetiştirmeselermiş bizi keşke..hep o yüzden.
hep – kendi kendimize çok bıraktıkları için bizi. hep : anlamadıkları için.
hep – aslında, bilmedikleri için.
gülüp geçmeyi de bileceğiz elbet. ben gideyim de fotoğraftaki gibi makyaj yapayım akşama madem.
ah zeynebim.
ne kadar da tam söylemek istediğim iki şeyi yazmışsın:
hep- anlamadıkları için..
hep- aslında bilmedikleri için.. o kadar zor ki..
e yap bakalım madem. yakışır sana be güzelim.
Dilayracim oncelikle gecmis olsun.
Ben de cok benzer bir donemden geciyorum. O yuzden yazamiyorum ne zamandir. Sadece bekliyorum.
Bu post’a yorum yazanlardan Basak’in yazdiklarini inanilmaz begendigimi soylemeden edemeyecegim.Dahasi, iginc olan, sadece bir paragraftan biriyle bire bir ayni dalga boyunda oldugumuzu hissettim bir anda. ve ben yazsaydim sozcuklerin yerinin, siralamasinin bile ayni olacagi o kisa paragrafta herseyi ozetlemis Basak. Bana Eckart Tolle’nin ogretisini animsatti: Egolarimiz ve aci bedenlerimiz…Tesekkurler Basak.Gecmis olsun Dilayracim.
sarı papatyam teşekkür ediyorum,
başak, hakkaten yüz yüze tanışsan çok sevip sattlerce konuşabileceğin, sohbet edebileceğin bir kadındır. iyi ki onunla tanışmışım, iyi ki arkadaşım olmuş.
geldiğinde arzu ederseniz tanıştırırım sizi:)
Sarı Papatya beni utandırdı, Dilara daha çok utandırdı. Sizin kalpleriniz güzel bir defa, baktığınız herşeyde mutlaka bir güzellik göreceksiniz haliyle… İkinize de çok teşekkür ederim, günümü güzelleştirdiniz.
şimdi sen hastalandın ya dilayra, bu ruh halin ondan bence..aynı şeyleri zaman zaman yaşadığımdan,böyle düşündüm..bir an önce kendine gelmen dileğiyle…
başakcım, geç gördüm mesajı..
umarım bu günün de güzelleşir ufak ufak bir sürü şey yardımıyla:)
*
sevgili filis,
daha iyiyim. sadece öksürük. hafta sonunu iple çekmekteyim. belki hafta başı için güzel birkaç fikir ve foto çıkar.. çıkabilir yani:))
Sevgili Dilayra,
seni yeniden gormeyi, Basak ile de tanismayi cok isterim. Yakin zamanda Ankara’da olacagim. Oralardaysan gorusebilmeyi cok isterim. Umarim kendini daha iyi hissediyorsundur.
Basak sen de farkindaligi cok yuksek bir insansin. Tesekkur etmene hic gerek yok, ben hayatta tesaduflere inanmayanlardanim.
Herkese iyi bir haftasonu diliyorum. Dilayracim insallah Tire’ye beraber gideriz.
sarı papatyam, evet daha iyiyim.
buraya geldiğinde lütfen ara. başak’da eminim bu davetine seve seve icabet edecektir:)
Tire olayı çok cazip hakkaten. yazdıklarını okurken mahvoldum:)) eridim, bittim:) yazın sık sık oralara geliyoruz biliyorsun. bir gün olmadı, bir gün mutlaka!