Sakin ardina bakma!

Sakin ha, sakin! Arkanda birakmaya calistiklarin birak orada kalsin: Simdiye kadar yasadiklarin, gezip gorduklerin, yiyip ictiklerin, giyip attiklarin, alip hicbir sekilde kullanmadiklarin, evin, olmayan araban, esyalarin, kitaplarin, sevinclerin, huzunlerin, sikinti ve mutluluklarin, unutup aramadiklarin, arayp gorusemediklerin, kusup konusamadiklarin, hayatina girenler, hayatindan cikardiklarin, hayatinin hicbir kosesine koyamadiklarin, asik olduklarin, elini tuttuklarin, kalbine dokunanlar, kalbine dokunduklarin, beraber tatil yaptiklarin, ayni masada kadeh kaldirdiklarin, masada olmayip adina kadeh kaldirdiklarin, omzunda agladiklarin, sarilip optuklerin, basardiklarin, basaramadiklarin, katildigin dugunler, nikahlar, dogum gunleri, yil donumleri, sen gibiler, sana benzemeyenler, ailen, akrabalarin, arkadaslarin, yaninda olanlar, karsinda olanlar, sana nefretle ya da sevgiyle bakanlar, senin hic mi hic farkinda olmayanlar, attigin cigligi duyup cevap vermis, hic orali olmamis olanlar, ya da ciglik attiginin bile farkinda olmayanlar, guzel anilar, karabasanlar, renkli ruyalar…

Onunde yeni bir sayfa acma karari verdinse eger, bunlara geri donmemen lazim… Sadece kotu anlara, anilara degil; gecirdigin iyi zamanlara, yanindaki iyi insanlara da veda etmen gerek… Uzun bir yolun bilmem kacinci kilometresindesin. Bir karar verme esiginde; yani kisaca ya gitme ya da sonsuza kadar sessiz kalma hakkini kullanmak uzere oldugun bir donum noktasindasin iste!

“Nasil yani?” deme bana. “Nasil yani, niye herseyi unutmak zorundaymisim?” deme. “Kotu seyler tamam da, niye iyi seyleri, kimseleri, anilari da unutmak zorundaymisim?” deme… Ya da “Niye illaki secim yapmam lazimmis?”

UNUT demiyorum ki ben sana, BIRAK diyorum. Sadece birak. Geride. Geride birak…

Onlari yaninda bir yuk gibi tasimak zorunda degilsin diyorum. Yeni bir baslangic yapma kararliliginda hafif, ama cok hafif bir zihin lazim sana. Onlarin agirligiyla ne omuzlarina, ne basina, ne de bir butun olarak kendine yuk etme diyorum sadce…

Gitmeye gercekten karar verdiysen, gecmisi birakman lazim; unutman degil!

Istesen de unutamazsin ki zaten. Onlar sana ait. Sadece sana: Iyisiyle, kotusuyle, acisiyla, eksisiyle, kokusu ve renkleriyle… Birakmak? Unutmak? Dusun bunlari iyice. Yola ciktiginda seni nelerin karsilayacagini, bekledigini bilmeden gideceksin.

Olur da bir gun mesela, biraktiklarin arasindan bir seye ihtiyacin olursa onlari geri cagirabilirsin. Aralarindan istedigini secebilirsin, aynen bir oyun gibi. Zihin sepetinin icinde cesit cesit “Geride Birakilan”dan birini secebilirsin.. Omuzlarinda sektirip, vucudunla hareket ettirebilir; o sectigin “Geride Birakilan”la ihtiyacinin kalesine bir gol atabilirsin:)

Olur da bir gun mesela, artik biraktiklarin arasindan bir seye ihtiyacin olmazsa, ya da geride biraktiginin yerini dolduran “Daha” bir seye rastlarsan iste o zaman Unutabilme hakkini kullanabilirsin.

Diyecegim; BIRAKMADAN GIDEMEZSIN! Gitmezsen de ” Keske”lerle mucadele etmekten bugununu yasayamayacaksin! Karar senin Dilara, karar senin!

~01.01.2007 / 02:08~