Yorgunum çok.. Boynum tutulmuş nedendir bilinmez.. Bacak kaslarım ve belim iflas etti, onun nedeni belli: “Sabah 08:00 akşam 17:00 dolaş babam dolaş” yüzünden.. Joint Commission International‘dan 3 danışmanımızla bol bol turluyoruz hastanenin içinde; servisler, laboratuvarlar, depolar, yoğun bakımlar, ameliyathaneler, eczane… Hemşire, hekim, yardımcı personel kimi bulursak konuşuyoruz, bazen hastalarla bile, kendileri müsade ettikleri sürece.. Hastane politikalarımızı, prosedürlerimizi, bakım planlarımızı, acil durum planlarımızı ve izlediğimiz performans kriterlerini değerlendiriyoruz masa başında saatlerce.. Velhasıl 2 yıl önce başladığımız bu süreçte önemli adımlar atmış olmamıza rağmen daha yapılacak şeyler, yeni uygulamalar çıkıyor karşımıza.. Daha fazla çalışmamız gerektiği çıkıyor ortaya.. (Mükemmelliğin sonu yok malum:) İç iletişim denen şeyin ne kadar da önemli olduğu gerçeği bir defa daha karşımıza çıkıyor.. Eğitimin, oryantasyonun önemi kavranıyor yine, yeni, yeniden..
Yorgunum çok.. Vücudumdan çok beynim yorgun. Bir deniz kıyısında, akşamüstü saat 18:30-19:00 civarlarında, suya yansıyan akisime bakmak; bir elimde cımbız, bir elimde ayna ile “Umurumda mı Dünya?” demek istiyorum!!!
YALAN!! Adım Dilara Erdem. Babasının kızıyım ben. Ölürümde umursamadan yaşayamam.. Hep üzülür, hep önemser, hep tartışırım doğruluk adına.. İnatçıyım, sabırsızım, bir akrep burcuyum ben.. Mükemmeliyetçiyim, az biraz haylazım; ama inandıklarının peşinden gitmeyi tercih eden, ağlasa da tüm olumsuzluklara, sıksa da dişini sinirden stresten VAZGEÇMEYEN biriyim. Burada yapılacak işler hiç bitmeyecek. Burada bittiği düşünülse bile, bitmeyecek olan başka projeler takip edeceğim. (Ben biliyorum kendimi, ben adam olmam!)
“Yeni bir hayat
Gerisi bayat
Kendime yeni bir ben lazım.
Kendime yeni bir neden lazım”… demek istiyorum.. Ben, denize girmek, dibe dalmak, beyaz yassı taşlar çıkarmak istiyorum yüzeyden.. Çılgınca dans etmek, sabaha kadar içmek, bağıra bağıra “Loosing My Religion” şarkısını söylemek istiyorum.. Ateşin üzerinden atlamak, nedensiz ağlamak, içimi boşaltmak istiyorum.. Bu haftanın sonunda “pause” düğmesine basmak istiyorum..!
dilayracim yazini okudugumda gulumsedim aslinda, zira bir otelde executive housekeeper olarak calisan ben gunumun tamamini yazinin girisinde yazdigin gibi ayakta, in, cik, asagi, yukari ve kosamaca seklinde geciriyorum ama surekli oyle calisinca sizilar da azaliyor o da ayri :)))
mukemmellik ile ilgili olarak sana katiliyorum, cok sevdigim bir egitimde aynen soyle diyordu “good enough is not good enough” 😉
baslamis olmak yarilamaktir, her haftanin bittigi gibi bu hafta da biter nasilsa, bitmedigi hic gorulmemistir di mi;)? sonra da at kendini kizgin kumlardan serin sulara :))) opuyorum cok ve coookk kolay gelsin diyorum :)))
ahh Dilayra’cım ahhh….
bizler önemsediğimiz için buralardayız, yazıyoruz ve seviyoruz, çünkü bizler “insan”ı seviyoruz…
kimi zaman kızsakta, gitmek istesekte gene dönüyoruz…
umarım bu haftasonu mia ve sevdiklerinle güzel 1 pause yaparsın belki de küçük 1 su birikintisinde pause yaparsın;) bol şans ve kolay gelsin….
kucak dolusu sevgiler…
Dilaracim yaa denize gidemiyorsun, belki ama hani cok guzel bir bahcen varya senin ..Gir fiskiyenin altina,mia’yida al yanina ohhh ne guzel olur vallaaa..
Mia’yi ve seni opuyorum…
Ve tanri sayisiz elci yollamis insanlara…
Mabedler her devirde bos kalmis Dilara…
Buda kovalanmis, Isa (dogruysa) carmiha gerilmis, Muhammedi zehirlemisler, Gandi oldurulmus…Demek aklin sesi ruzgarin ugultusundan daha manasiz…Kilavuzlarin cigliklari , cilgin kahkahalar arasinda bogulmus asirlardir…
Ne guzel dostlarini boyle davet edecegin gemin var…tufandan kacar gibi giriyoruz iceri…
burda her sey var…
Kadeh sakirtilari,kahkahalar ve huzur gozyaslari… mavi okyanusun serinliginden gokyuzu derinligine uzanan cigliklarimiz ve tarihe kayit duscek seyru sefer defterimiz…
Poseidon dan alti kisi kurtuldu, Nuhun gemisinden kimbilir kac…
Bu gemide kaybeden olmayacak…
Biraz sabir, biraz geyret…tayfalarin durusu sana bagli..
gemine binen herkesin gozu kaptanda…
ne yapsinlar bu korkunc okyanus dalgalarinda sigincak baska JTB mi var…
aman ha!
Dilara’ya, Mia’ya ve bize iyi bak…
;))
dostlar..
saat 18:22, bugün ,itibariyle işim bitmiş bulunmakta. odamda mail check yapıyorum bir taraftan..
yorgunum, ama hala öğreniyorum.. bu öğrenme işi hiç bitmeyecek galiba..
yarın bir cuma hikayesi ile dönmeyi planlıyorum..
iyi dilekleriniz için teşekkür ederim. “pause” düğmesine basmak için çok cin fikirlerim var, hadi hayırlısı:))
her baslayan sey biter demistim degil mi? bitmedigi hic gorulmemistir :))) bitmesine senin adina cok sevindim, eminim denetimden de gecmissinizdir, cuma hikayesini sabirsizlikla bekliyor olucam, sana en muhteseminden bir haftasonu dilerim, pause’u fazlasiyla hakettin ne de olsa;))
sevgiler,
Dilaraus, bilirim ne zordur, o prosedürler yazılır, uygulatılmaya çalışır, eğitim eğitim diye çırpınılır, herkese angarya gelen şey aslında onların hayatını kolaylaştıracak şeydir, inanmak istemezler, ikna etmeye çalışınca da pause düğmesine basmak istersin… evet evet.. bu süreçleri bizzat yaşadım bende… Bak cuma günü oldu!!! 3-4 saat sonra pause düğmesine basacağız.
Mia ile deniz manzaralı nefis bir haftasonu dilerim…
P.s. Akrep burcu haaa… Kankilerimden bir tanesi Akrep… “Allahım ben nerde yanlış yaptım detitiriyorum ona…:-)”