~Fotoğraf Jessica Claire’in bloğundan alınmıştır.~
Sabahları ilk işim sevdiğim blogları dolaşmak oluyor. Bugün de saat 08:10 itibariyle işimin başında olduğum için bolca vaktim oldu dolaşmak için sanal dostlarımın evlerinde.. Zira 2 gündür bloglara değil, bilgisayara bile dokunamadım!
Güzel bir haber gördüm, mutlu oldum:)
Onu bulduğumdan beridir her çektiği fotoğraf karesi beni büyülemiştir. Gerçi fotoğraflarının üzerinde çok fazla oynuyor, ama artık tüm profesyonel fotoğrafçılar da bu şekilde çalışmıyor mu ki?
Neyse, yıllar önce çok sevdiğim ve takip ettiğim Stephanie’Nin bebeği olduğunda, yine bir sabah onun bu dünyaya merhaba dediği fotoğrafı ile mutlu olmuştum..
Sonra ilham perim JenGray’in o kadar kötü olaydan sonra bulduğu aşkını anlattığı bir yazı beni çok mutlu etmiş, duygulandırmıştı.
Şimdi de Jessica Claire! Harika bir yer şu NewPort ayrıca, görmek lazım gelir:)
Harika bir hafta diliyorum. Ben mutlu olmaya odaklandım, zira ANNEKUŞUM geliyor Cuma sabahı:)) Bu hayatta bana iyi gelen, beni anlayan, yargılamayan tek arkadaşım, dostum, sırdaşım, dayanağım, canım, GÜZELLER GÜZELİ ANNEM geliyor:)
merhaba dilaracığım…
mutluluk sana yakışıyor sakın unutma sen mutlu olunca bizlerde burda mutlu oluyoruz en azından benim için öyle…:)))
gözünü açıp kapatıncaya kadar geçsin ki haftan annekuşuna kavuş…
sevgiyle kal…iyi haftalar tekrardan 🙂
burcu teşekkür ederim, sadık okuyucuyum, arkadaşım:)
mutlu olmak zor değil aslında. beklentileri sıfırladın mı işte ondan güzel hayat olmuor:)
hmm şimdi arkadaşım dedin ya çok mutlu oldum ben :))
çok istiyorum seninle tanışmayı umarım birgün olur…:))
Dilaracan
sıkıntılarını gönder çoook uzaklara.Hiç gelmesinler lütfen.Güzel kahvaltılara uyanmana az kaldı canım.Sıkma yüreğini bukadar.Sevgiyle kucaklıyorum çok yakınından seni.
sevgili burcu neden olmasın?
*
alevcim,
sıkıntılar da hayatımızın bir parçası, ben onları da kabul ediyorum mutluluğu, keyfi, huzuru kabul ettiğim gibi. sadece onlardan ders almaya, daha da güçlenmeye her sıkıntının ardından gayret ediyorum. beni ben yapan sıkıntılarım, hayal kırıklıklarım olmuştur:)
sağol düşündüğün için. sevgiler,
Dilayracığımm,
bu fotoğrafı görünce Luna parka gidip dönme dolapta avazım çıktığı kadar bağırmak istedi ahh ahh 🙂
optum yanaklarından 😉
Sağdaki bahar dallarına bayıldım bu arada :)) Yazın senden güzel begonvil resimleri bekliyoruz masaüstü resmi yapmak için 🙂
zynepcim, şekerim..
ben dönme dolaba binmeyeli asır oldu herhalde. 6-7 yaşlarımda İstanbul’daki bir lunaparkta annem ve babamla aynı kareye denk düştüğümüz, kardeşim ve benim bir atlı karınca olayım vardı.. hey gidi..
Ankara’da ise hiç gitmedim:(
bir gün lunapark’a gidip çocukluğumuza mı dönsek ne??
sevgili Selin,
yakındır begonvil fotoğrafları. yüreğimi de varlığımı da alıp gideceğim bir begonvil cennetine:)
Dilaracğım, açarsa “birileri” parkı, çocukluğumuza döneriz de , nerde….
gene 5 yıl daha ahh ahh 🙁
Dilara, annene bir yazı yazdırsana?
ayşem ne güzel bir fikir bu:) çok heyecan yaptım hakkaten..
sorarım gelince bakalım o ne diyecek:)