..Dün döndüm, uzun bir yolculuk oldu: JFK’den 2 saat, İstanbul’dan 2,5 saat rötarla kalktık.! Ama evime, “mavi kutu”ma ulaştım pek bir mutlu oldum:) Evin her köşesini dolaştım, koltuklarımın her birinde keyif yaptım:) Biliyorum abartı geliyor ama.. Yok, yok vallaha değil.! Home Sweet Home diye boşuna dememişler..
Sabah aynı seremoni ofisime ulaştığımda da gerçekleşti. İş arkadaşlarımı, sevgilimi, Ayşegül Sultan’ı… Yakınımdaki herkesi pek bir özlemişim..
Bezen&Adil’e; bana 9 gün süresince cok iyi ev sahipliği yaptıkları, tüm barbekülerde kendilerine eşlik etmemi ve orada bulunan arkadaşları ile birarada keyifli ortamlarda olmamı sağladıkları için çok çok teşekkür ediyorum.
**Dün Rıza, çok hoşuma giden ve benim de dostlarıma (zor ve umutsuz gibi görünen zamanlarında) sıkça tekrarladığım bir sözü maille göndermiş bana, onu paylaşmak istiyorum haftanın -benim için- bu ilk gününde:
“Mağlubiyet son derece motive edicidir. Dibe vuduğunuzda en tepeden başka gidecek yeriniz kalmaz.” Sang H. Kim
hoşgeldin dilara:))
ve aklıma şu anda gelen 1 sözde ben ekleyeyim:))
Don Herold demiş ki “Hiç bir zaman çıktığın kapıyı hızla çarpma, geri dönmek isteyebilirsin…”
masamın başında post-it olarak duran 1 kaç yazıdan biri.:))
Iyi vakit gecirmene sevindik; arayi acma 🙂