Olacak mı acaba, sanki oluyor gibi, yoksa yoksa, işte sonunda oldu! söylemleri ardından hatırlayanlar bilir, ben -bence- hayatımın en etkili ve yön verici macerasına atılmıştım 1 yıl önce bu zamanlarda… Şimdi o tarihteki post’a bakınca pek değişiklik yokmuş gibi geldi hislerimde: Zihnim hala karışık -nedendir bilinmez??, halen hazır ve nazır bir valiz yok elde -as usual!!, vs.. Ancak, bu yıl kenarda köşede ütülenmiş valize girmeyi bekleyen eşyalar da yok! Bir de geçen yıldan farklı olarak bu yıl giderken geride bıraktığım bir sevgilim yok:)) (Dönüşte ayrılmıştık zaten, bu durumda Torsten’ı saymazsak kimse girmemiş hayatıma 1 yıldır..ciyakk:))
Bu yıl geçen yıldan farklı olacak benim için bir sürü sebepten. Hem kalacağımız yer, hem dersleri göreceğimiz bina, hem de katılımcı sayısı olarak değişiklik gösterdi herşey zira tam da son dakikada! Örneğin geçen yıl Kampüste West Bank tarafındaydık, bu yıl East Bank’de olacağız. Dolayısıyla kalacağımız yer burası oldu, dersleri de artık Carlson School of Management içinde değil, School of Public Health bünyesindeki Mayo Building’de alacağız. Geçen yıl toplamda 17 kişiydik, bu yıl anca 10’umuz devam ediyoruz! Ne olursa olsun Minnesota Üniversiteli olmak bu yıl da hoşuma gidecek, onu biliyorum:)
Evet, yarın sabah saat 04:00’de Esenboğa Havaalanı’nda kocaman bir valiz çekeleyerek bu seneki maceramızın II. bölümüne resmen başlıyor olacağım. Önce İstanbul, sonra Chicago.. Oradan Minneapolis, Minnesota. 22 Temmuz tarihinde programımı bitirip, ta 29 Temmuz tarihine kadar yanlarında kalacağım dostlarımın yanına uçacağım yeniden.. Sağolsunlar 3 yıldır her dönüş öncesi mutlaka yanlarında misafir ediyorlar beni.. (İlk Amerika seyahatimi 3 yıl önce Chicago’daki bir kongre için yapmış; dönüşte yine dostlarımda konaklamıştım:) Bu defa sadece misafirlik etmeyeceğim, aynı zamanda International öğrencilerin ilk 2 yıl boyunca yapmaları zorunlu tutulan mini-residency işini gerçekleştirmek üzere New York Presbyterian Hastanesi‘nde fikir alış-verişinde bulunacağım:) Yine hatırlayanlar olabilir, geçtiğimiz yıl mini-residency işini Minnesota’da Abbott Northwestern Hospital‘da yapmıştım. (Bu arada mini-residency yapma sebebimiz, Amerikan hastane ve sağlık sistemleri hakkında bilgi sahibi olmak, Amerikan hastanelerindeki uygulamaları yerinde görmek, vs..) Kısmet olur da gelecek ve -inşallah- son yılı görebilirsem, sadece derslere girip döneceğim.
İşte böyle sevgili dostlarım. Elimden geldiğince JTB’den sizinle olmaya devam edeceğim. Hatta Cuma Hikayesi, LeZZet/Keyif Durağı post’u bile yollayacağım:)) Görüşmek üzere, hepinize güzel bir Temmuz ayı diliyorum şimdiden. Kendinize dikkat edin, üşütmeyin, güneşte fazla kalıp yanmayın, denizde açılıp boğulayım demeyin:) Birbirinize kızıp küsmeyin; annenizi, sevdiğinizi üzmeyin:) Geldiğimde hepinizi tam bulmak istiyorum, fire verenin bir de ben canına okurum..
güle güle git kahkahalarla geri gel,eros önce seni vursun,güzel haberlerini bekliyorum:)
Canım tüm güzellikler seninle olsun. İstediğin gibi bir seyahet geçirmen ve sağlıklı, mutlu bir şekilde yanımıza gelmen ümidiyle:)
Dilayra’cım, sana şimdiden harika 1 yolculuk ve orada başarılar diliyorum….
sen bize güzel tavsiyeler vermişssin ama bende sana bol başarılı, bol kahkahalı, bol fotoğraflı bolca güzel zamanlar geçir sonra sende bizleri unutma biz apartmanca arkandan sular döktük bile, …
iyi yolculuklar Dilayra;)
kucak dolusu sevgiler…
tatli dilayra,
bir onceki yil “happiness” diye atmissin post’a basligi, umarim ayni mutluluk hep boyle buyuyerek devam eder, her yerde, herzaman :)) gule gule git, gule gule gel, iyi yolculuklar ve kocaman opucukler. haberleri ve fotograflari bekliyoruz bak ona gore 😉
gule gule git canım.
ne guzel!
şu aşk okları olayını ıskalamamam lazım 🙂
guzel haberlerini bekliyoruz!
canlarim,
evden ciktiktan tan 22 saat sonra yurda, yataga kavustum. yorgunluktan bitap haldeydim, bir de son durakta valizlerimden biri cikmadi tam oldu..
american airlines ile gorustum az once, ogleden once yolluyoruz valizinizi dediler; mutlu oldum sabah sabah..
yol mesakatli, ama ucundakiler buna degerse ne ala..
opuyorum hepinizi ve takipteyim:))
Dilayracım, iyi yolculuklar…. Erosun oklarının en kısa zamanda hedefini tutturması dileğiyle… Aşk güzel şey yaw:)) Şööle kalbin çarpa çarpa tüm gardrobu indirip kıyafet aramak, sabah tebessümle uyanmak…
Şimdi sen USA’desin. Biliyormusun bende orada olmayı çok isterdim. Eros olayına gelince 12’den vurmasını dilerim. Arkada bırakılanlara gelincede, canım onlar bizim hayallerimizi paylaşmadıkları için arkamızda bırakıldılar, hayallerimize ortak olmak isteselerdi, bugün yanımızda olurlardı zaten. Ben her gidişimde böyle düşünürüm. :-))
sevgiler…