Güzel Yerler Konulu Yazılar

Simsekler Cakti Bu Aksam Gokyuzunde!

21 Haziran 2009

 

From Cappadocia Church

Haziran ayinin 21’indeyiz. Nasil yagmur yagiyor su an anlatilir gibi degil. Gerci birkac dakika sonra tekedecek muhtemelen Ankara semalarini bu kapkara bulutlar ve yeniden tertemiz bir gokyuzune kavusacagiz. Yaz yagmuru bu olsa gerek!

~

Bu hafta sonu yapmayi istediklerim listemde -goruyorsunuz hersey icin bir listem mevcut:)- ilk sirada HAMAM sefasi vardi. O listedeki en onemli ve uzeri ilk cizilecek madde icin Cumartesi sabahi kizlarla bulusulacakti. Cuma aksami 2 bekar kadin olarak Tolu ve ben bizde yemek yedik. Kievski tavuklar, yaninda haslanmis ve cesitli baharatlarla harman edilerek sotelenmis yaz sebzeleri ve biraz noddle. Tabiki guzelinden bir kirmizi sarap. (Bizimki Doluca’nin KAV 2006 Okuzgozu-Bogazkere kupajiydi. Tavsiye edilesi bir saraptir.) Sohbet ve keyifle yenen yemek sonrasi once bir ufak ara icin Arjantin Caddesi Starbucks’da ekibin kalanlari ile bulusuldu, ardindan da Iran Caddesi’nde bulunan Ankara’nin hatiri sayilir mekanlarindan Hok’s a gidildi. Dans edildi, sesimiz kisilana kadar bagirip sarki soyledik. Ama yaslanmisiz hakkaten, saat 01:30 civarlarinda eve gidelim diye birbirimizin gozunun icine bakiyorduk:) Hey gidi hey. Ben universite yillarinda aksam disariya cikmak icin hazirlanmaya saat geceyarisina yakinken baslar, eve dondugumde de gun dogumuna sahitlik ederdim kiyisindan. Bundan nefret ediyorum, ama hakkaten de yaslanmisiz! Sadece nefret ediyorum ama, uzulmuyorum hic. Zira o kadar cok sey yaptim ki bu zamana kadar, “keske” dedigim, kacirdigimi dusundugum hicbir sey yok. O yaslarda onlarin yapilmasi lazim gelirdi, imkanimiz ve gucumuz vardi yaptik. Simdiyse o gunlerden konusup guluyoruz sadece. Ve her defasinda da “iyi ki yapmisiz” diyoruz:)

Sabah azimle 09:00’da bulusarak Karacabey’in yolunu tuttuk 3 hatun. En son hamam sefamizin uzerinden takriben bir 6 ay gecmis:( Utanc ikonu yakisir su an buraya! Hamamin en sevdigim tarafi super bir detoks oldugunu hissettirmesi bana ve dahi butun hucrelerime. Hepi topu keseydi, masajdi, banyo kismiydi 1 saat kaliyoruz, ama yetiyor. Ve yine her defasinda rahatladiktan sonra “daha sik yapalim sunu, mesela en az ayda 1” demeyi de ihmal etmiyoruz. Yapamiyoruz bir turlu, o ayri:) Hamam sefasinin hemen akabindeki rituelimiz ekuriyle kahvaltiya gecmektir. Bu defa farkli bir mekani gormelerini istedim arkadaslarimin ve benim hastane kampusunun icerisinde yer alan LIVA Osmanli Mutfagi’na goturdum onlari. Biz birkac defa oglen yemegi icin gitmistik. Acilali cok olmadi, ama hemen hemen hafta ici her saat dolmaya basladi. LIVA’larin konsept mekanlarindan biri daha. Daha onceki denemeleri Cukurambar’da ilk dukkanla basladiklari restoranimsi ve sonra Farabi Sokakta actiklari Liva Light, diyet menuler uzerine calisan yerleri. Pastaneden geldikleri noktaya bakildiginda takdir etmemek elde degil. Burasini kesinlikle ziyaret edin. Oglenleri kalabalik ve henuz servis karmasasini asamiyorlar pek. Aceleniz varsa caniniz sikilabilir. Ama ozellikle et yemekleri, zeytinyaglilarin gozunuzun onunde dizi dizi dizildigi acikbufesi ve serpme kahvaltisi ile benim son zamanlardaki favori mekanim olmaya aday bir isletme. Hafta sonu Kale’nin alternatifi olmus diyebilirim. Bu arada bulundugu mevki HamamOnu. Yani bizim tarihi Karacabey’in hemen onunde, Istanbul’daki Soguk Cesme Sokagi benzeri bir alan icerisinde. Tum eski Ankara evleri aslina sadik olarak onarilmis, tumunun uzerinde X Konagi, Y Konagi seklinde plakalar cakilmis ve her biri kiraathane, cafe, kunduraci vs. seklinde hizmet veriyor. Yerler arnavut kaldirimi. Cok basarili bulduk biz, keske daha cok tanitilsa. Fotograf makinam yoktu, fotograflarini cekemedim, ama Safranbolu Evleri tipinde bir suru 2 katli konagin bulundugu birkac sokak hayal edin. Liva’nin ozellikle bahcesi super keyifli. (Ankara’li gezginler ziyaret ederseniz izlenimlerinizi paylasin.)

 

Zengin bir kahvaltiyi cok gec terkettigimiz icin bayagi sicaga kaldik. Evlere dagildiktan sonra herkes evdeki islerini halledecek ve aksamina birimizin evinde bulusacaktik. Fakat peltelesmis vucudumu kimildatacak halim kalmadigindan sebep Cumartesi gunumun kalanini klasik birkac ufak ev isi, bol okuma ve How I Met Your Mother adli izlenilesi dizinin ilk 2 bolumunu seyretmekle tamamladim.

Details From Church

Malum cok gec yatmayinca sabah erkenden ayaga dikildim. Oyleki yuruyusumu yapip, ailemizin mekani Liva’dan boreklerimi alip kahvaltiya oturdugumda saatim henuz 09:30’u gosteriyordu:) E erken baslayinca gune gun bitmek bilmedi. Ben de o bitmek bilmeyen gune camasir, biraz utu, Bourne Ultimatum -ki kacinci seyredisim bilmiyorum, Bourne serisine ve Mat Damon’a asigimdir- kitap, seftalili cooler, 365’de acildigini ogrendigimden beri gitmek icin can attigim Lush magazasinda ufak capli bir kaybolus, baslangic icin bir sabun en sexy kokulusundan, Eymir, balik ekmek ve bira ile dostumla guzel bir sohbet sigdirmayi basardim.

Yagmur dindi bu arada:)

Geriye sayim basladi benim icin. Cuma sabahi itibariyle Izmir yolcusuyum, Sevgiliye kavusacagim. Once aile yaninda birkac gun dinlence, ardindan rotasi tamamen bana ait bu yilki yaz tatilimiz icin hazirliklar ve yola koyulmaca:) 10 gun motorsiklet uzerinde olacagiz yine. Donuste yine guzel seyler anlatabilmeyi ve zihince kuslar kadar hafiflemis olarak donebilmeyi diliyorum. Herkes yavas yavas bir kosesinden ya tatil planini yapiyor, ya da yapti kacmaya hazirlaniyor sanirim. Hepinize guzelinden bir tatil diliyorum. Dondugumde herkesin saglikli, keyifli, hafiflemis ve mutlu burada olmasini istiyorum. Anlastik mi?

*Fotograflar gectigimiz hafta sonu kacamagindan.*

**Liva ile hicbir bagim yoktur:) Henuz sponsor da olmadilar. Bastan soyleyeyim:)**

 

Kaçamak Rotasından

20 Haziran 2009

Capadocia Hotel

Şimdi biz hepimiz, yani birlikte bu kaçamağın üyeleri pozisyonundaki 2 hatun ve 2 adam, daha önce bulunmuşuz aynı rotada önceden farklı kişilerle, farklı gruplarla. Kalmışız oralarda, içmişiz, yemişiz mekanlarında, fotoğraf çekmiş, gezmişiz doğal müzelerinde falan. X bey ve Y hanım:) Sevgilimi ve beni sıkıştırıyorlar sürekli “Hadi ama hafta sonu bir yerlere kaçalım motorsikletlerle, iyice ısınmadan şu havalar” şeklinde. Sevgilimizin öğlen saatlerine kadar kursu olduğu için sıcak bakamamıştık ve ne yazık ki istemeden de olsa kayıtsız kalmıştık bu sıkıştırmalara bir süre. Sonunda pes eden Sevgili oldu ve “Oku oku nereye kadar, tamam asıyorum bir defalığına, hadi gidelim” dedi:)

Rotanın çizimi, kalınacak otel, akşam yemek yenecek mekan, sonrası dans edilecek bar ve gezilecek-görülecek yerlere karar veren ve yolculuk öncesi sıkı bir çalışma ile programı çıkartan bay X’ e buradan huzurlarınızda bir defa daha teşekkür ediyoruz. Ben özellikle teşekkür ediyorum, zira bu tarz aktivitelerde henüz programı önceden hazırlayan bir sevgiliye hiç rastlamadım! Dolayısıyla herşey benim üzerimde olurdu, pek bir rahat elimi kolumu sallayarak gittim döndüm, hakkaten makbule geçti. Birilerinin sizin için de bir şeyleri düşünmesi ve planlaması ne güzel bir şeymiş! (Gerçi “Tanrım beni bunları düşünmek zorunda bırakmayacak bir sevdicek ver bana emi” diye 40 x 100 defa yakarmışımdır. Olmuyor, olmuyor sayın seyirciler:) ** Bu durum genel bir sorun mudur? Yani bir hayatı paylaşırken genelde kadınlar mı program yapıcı, organizasyoncu oluyorlar? Yoksa aksini görmüş bir insan evladı hanımefendi var mıdır?**

Cumartesi sabahı erkenden, saat 08:30 civarlarına müteakip Haymana Yolu’ndaki benzincide buluşuldu ve yola çıkıldı. Yolumuzun üzerinde bulunan Tuz Gölü’ne varmadan hemen önce, kahvaltı yapmak için durduk bir yerde. Gözlemeler ve çay neticesinde kendimize gelip tekrar düştük yollara. Tuz Gölü’nde biraz durmak isteyen bendim, zira ben Tuz Gölü’nü hiç görmemiştim yakından. Fotoğraf ile ilgileniyorsanız, hangi fotoğrafçıyı takip etseniz, ya da bir fotoğrafçılık grubuna dalsanız mutlaka Tuz Gölü’nde çekilmiş fotoğraflarına rastlarsınız. Az suyu olduğunda ve özellikle günbatımı esnasında inanılmaz güzel ve artistlik görüntüler ortaya çıkar Tuz Gölü’nde. Birkaçına buradan, buradan veya buradan göz atabilirsiniz. Bir de +18’ler için bu sayfadan şu edepli seçim mevcut:) Sabahın erken saatleri, güneş tepeye yakın ve bol su ile dolu olunca göl, anca bu aşağıdakini çekebiliyorsunuz:)

 

Tuz Gölü’nden sonra sanıyorum ki bir defa daha kısa bir mola verdik: İncinmiş Hassas Popoları Dinlendirme Molası:)) Başka yolu yok arkadaşlar, 100 km.’de bir ya da saatte bir en az 5-10 dakika durmazsanız bir yerlerde resmen anneciğiniz ağlıyor:) Ulaşılan nokta güzel olunca, yani yolun ucunda bekleyen şey gözlerinizi kamaştıracak kadar güzelse tüm bu sıkıntı ve sızılara da değdiğini düşünüyorsunuz şüphesiz. Bize olanda buydu, bay X’in yer ayırttığı bir gece kalacağımız otelin girişini görünce yüzümüze yerleşen gülümseme mimiğinin bizi terk etmesi bayağı bir zaman aldı:) İşte kendisi ilk fotoğrafta yer alan güzeller güzeli hamakli bahcesi ile. Bu asagidaki de bizi derinden husu icinde keyfe sokan Urgup’teki otelimizin giris kapisi:) Duvarlardaki taslar orjinal tasmis! **Otelin adı Akuzun Otel‘miş:) Linkini ekliyorum.**

Salt Lake

 

Kapadokya bir karışım, bir erime potası olarak tarif ediliyor çoğu yerde. Her gelen uygarlık, bir sonraki uygarlığa bir iz, bir hayal, bir fikir bırakmış burada:) Bu sebeple burada yaşamış olanların geçmişten geleceğe bıraktığı bir sürü mesajla karşılaşıyorsunuz her girdiğiniz yerde. Bölgede insan eli değmiş yapılardan çok doğal oluşumlar yoğunlukta. Birçok mineralden ve volkanik malzemeden meydana gelmiş olan kayaların çeşitli iklimsel elemanlarca aşındırılması ile nefes kesen doğal heykeller, korunaklı kanyonlar, vadiler ve peri bacaları oluşmuş burada ve bu süreçte Hititler, Frigler, Persler, Bizanslılar, Osmanlılar yer bulmuş kendilerine yine bu topraklar üzerinde ardı ardına.

From Hotel

Sonraki durak Çavuşin oldu. Göreme’den Avanos’a giderken 3 km. sonra sağınızda, şirin mi şirin, küçücük bir köy. Daha önceki seyahatimde hiç yakınından bile geçtiğimi hatırlamıyorum. İlk oldu benim için. Uzaktan bakıldığında görmeye değecek birşey yokmuş gibi görünse de, köyün içine doğru girdiğinizde eski köydeki çoğunluğu yıkılmış evlerle karşılaşıyorsunuz. Eski köyün, yakın zamanlara kadar kullanılmış olan ve yarısı kayadan oyma, yarısı kesme taşlarla yapılmış olan bir de camisi var. Caminin solundan yıkılmış olan evlerin arasından yukarılara çıkıldığında, Avanos istikametinde çok güzel bir manzara vardı, tırmandık bizde oraya. Bu arada bayağı trek aktivitesi de yapmış olduk ayaklar müsait olunca outdoor botlar falan:) Ayrıca, bölgenin en büyük kilisesi kabul edilen, ne yazık ki hiçbir koruma altında olmadığı için büyük ölçüde tahribata uğramış olan bir de kilise vardır: Çavuşin Kilisesi. Zaten koruma altına alınsaydı şaşardım.!! Bu ülkede biz kıymet bilmeyi öğrenemedik, öğrenemeyeceğiz çok acı!

 

Tum gun ayaklarimiza kara sular ininceye dek yuruduk, dolastik. Bir suru gozleme yedik:) Ama aksam yemegini Urgup’te bulunan, ilcenin en iyi restosu Somine’de yedik. Raki-meze, kahkaha, bir miktar sikinti derken oradan geceyi sonlandiracagimiz hoplamali ziplamali bir bara gectik. Barin adi hatirimda degil, zira oraya giderken ben kendimde degildim! Ertesi sabah Soganli denen bir bolgeyi dolastik ve sonra motorlarla saat 15:00 civarinda Ihlara’dan yola ciktik ve aksamki Efes Pilsen-Fenerbahce Ulker play off macina yetistik:)

Goreme

Bu arada Efse Pilsen’in galibiyeti beni inanilmaz mutlu etti. Korac Kupasini aldiklari gunden beri takip ediyorum. Fenerbahce Ulker’in yonetim, teknik direktor, oyunculardan ozellikle Mirsat’in tum play offlar boyunca ortaya koyduklari hicbir sekilde medeniyetle, sportmenlikle ve centilmenlikle bagdasmayan asiri derece yanli tavirlarini da kinadigimi buradan soylemek istiyorum. Neden o camiadan bir halt olmayacagini -BENIM GOZUMDE- her gecen gun kanitliyorlar!

Kisa kacamak yazisi anca bu kadar yazilabilirdi sanirim. Umuyorum ki hafta sonunuz guzel geciyordur. Benimki iyi basladi. Yarina anlatirim:)

 

Yaz Aylarının İlk Kaçamağı

15 Haziran 2009

 

Bikes

Geçtiğimiz Perşembe akşamı son final sınavıma girdim ve bu dönemlik okulun bahsini kapamış; stresini de sonbahara kadar bir rafa kaldırmış oldum. Önümüzdeki döneme allah kerim!

Stresimin ve dahi üzerimde yarattığı baskılarla dolu gerginliğimin bir nedeni okul, sınav, iş vs.. bir nedeni de uzunca zamandır hiçbir yere bir kaçamak gerçekleştirememiş olmamdı. Biliyorsunuz ben oldukça sık aralıklı “kaçardım” eskiden! Kaçamayınca boğulduğumu, daraldığımı hissediyorum, yüreğimin kanatları daracık bir kafese sıkışmış gibi çırpınıyorlar.. Onlar çırpındıkça ben daralıyorum, kısır döngü devam ediyor böylece. Bazen herkesten ve herşeyden binlerce ışık yılı uzaklaşmak istiyorum.

~

Neyse, bu defa bu kadar kaçamadım:) Kaldı ki yalnız da değildim.. (Bir şikayetim de yoktu ayrıca, yanlış anlamayın. Yukarıya öyle yazınca.. Ama yukarıdaki hislerimin tetikleyicisi bir sürü şey yaşamaktayım ve sanırım bin ışık yılı olmasa da, başka bir şekilde o kaçamağı da başaracağım..)

2 motor, 4 kişi Göreme, Kapadokya, Zelve, Soğanlı, Ortahisar, Ihlara dolandık geldik Cumartesi-Pazar. Yazacağım çok açmadan arayı.

Hepinize çok güzel bir hafta diliyorum. Ama en çok da kendime:) Darılmaca yok, tamam mı?

 

Geldim Gelmesine de..

21 Mayıs 2009

White Nose Cat

`Seferihisar’in Kedilerinden, Mayis 2009. Izmir`

Hiç gelesim yoktu benim!

Artık her geçen gün bu şehre daha az sempati duyuyorum nedenini net olarak bilemeden! Ve her yola düşüşlerim sonrasında, evimi özlüyorum o ayrı, ama ayaklarım geri geri gidiyor ve iki ileri bir geri şeklinde suratımda küsmüş kız çocuğu ifadesi, içim sıkkın, ben genel olarak bıkkın vaziyetlerde dönüyorum bu şehr-i Ankara denen memlekete!

*

Evet gidebilmeyi başardım geçtiğimiz hafta sonu, neredeyse 1,5 ay öncesinden planladığımız seyahate. Gerçi kanlı oldu biraz.

*

Bir araba, dört kişi ve bir kedi şeklinde Cumartesi saat 08:00’de tekerlekleri kaldırdık yoldan. Evin kedisi enteresan bir yaratık. Bir İran kedisi ve hayatımda yakınında bulunduğum en tüylü şey. Bir de kendisi koltuk tepelerinde yaşayan, mütemadiyen oralardan kendisini aşağılara sarkıtıp yatan bir hayvancağızmış; biraz nahoş tecrübe ile öğrenip ön koltuktaki yerimi Sevgilimin babasına bıraktım daha 10 dakika yol gidememişken. Sanırım kendini etol zannediyor bu hayvan:) Tamam kedi severim, uzaktan ama. Bu kadar yakın iliişkiler içinde bulununca ben öksürmeye, hapşırmaya ve dahi kaşınmaya başlayıverdim. Birde ben kedi ile yolculuk yapılacağını tamamen unutup benim adama giymesi için siyah bir Pink Floyd t-shirtü vermiştim, kendisi de badem oldu Seferihisar’a varana dek!

Seferihisar sakin bir yer. Sıklıkla evin bulunduğu sitede vakit geçirdik, hatta daha çok evin bahçesinde ve verandasında diyelim. Alaçatı-Çeşme vs.. popomuzu kaldırmaya gücümüz olmadığından, mütemadiyen yayılıp yatttğımızdan sebep gidilemeyen destinasyonlar olarak bloğun bir önceki postuna gereksiz konu oldular sadece!

Yazlıkta insanın yapmaktan en keyif aldığı şeylerin başında yemek-içmek-yatmak gelirmiş:) Benim hiç yazlığım olmamıştı. Biz bizimkiler biraradayken hep Askeri Kamplarda geçirdik tatillerimizi. Benim hiç yazlık arkadaşlarım da olmadı mesela. Tabi benim yazlık olayına alışmam, o güzel karakterim ve süper ötesi adaptasyon kabiliyetim ile alakalı halde çok kısa bir sürede gerçekleşiverdi. Yaklaşık 2 saat diyelim:)

Sonraki günler mükellef sabah kahvaltıları, yerlerini birkaç saat sonra mangal başı partilerine bıraktılar. Anne ve ben mezelerle, salatalarla uğraştık, baba içkilerle. Mangalcıbaşı Sevgilimdi, pek de güzel başardı allah için bu görevini. “Tanrım sanırım ben kilo aldım, ühüüüü” şeklindeki mızırdanmalarıma rağmen eve gelipte tartıda 56,1 rakamını gördüğümde nasıl mutlu olduğumu tahmin edersiniz herhalde. Ama merak etmeyin, kilo mu aldım acaba şeklindeki kuruntularımı başıma dert edip de mangaldan ve dahi diğer hoş şeylerden de uzak kalarak kendime zindan etmedim 4 günümü. Malum zor kazandım ben oraya gitme hakkını. Kanlı olduğunu söylemiş miydim?

*

 

Cute Cat

`Seferihisar’in Kedilerinden Biri Bizim Bahcede, Mayis 2009. Izmir`

4 tane kitap almıştım idefix‘den, yola çıkmadan hemen önce geldiler:

“Tanrının Terk Ettiği Deniz” ~ Derek Lundy

“Avucumdaki Dünya” ~ Ellen MacArhtur

“Derinlerdeki İzler” ~ Kenan Ergüç

ve

“Dünyanın Ucundaki Fenerin Bekçisi” ~ Haldun Sevel.

Bu sonuncuya başladım, pek ilginç bir adammış bu Haldun Sevel. Nam-ı diğer “Rüzgar Baba”. Bu kitapların hepsi denizlerle ilgili. Okudukça bende bıraktığı tatları paylaşmak istiyorum. Henüz olmayanınız varsa, benim gibi deniz tutkunu olun diye:) Bu deniz tutkunu ne yazık ki bu defa sahilde 1 saat bile güneşlenemeden, anca ayağını denize sokup gelebildi yalnız! Seferihisar biraz rüzgarlı bir yermiş de.. Ama kafaya koyduk sörf yapacağız burada.

*

Geldim işte. En kısa zamanda tekrar gidebilmek umudumla:)

Kısa Kısa..

14 Nisan 2009

Annekuşla günler geçmekte. Ne kadar özlüyor yavru kuşlar annelerini böyle değil mi? Yaş oldu 34, ama kim takar? Kendimi hala 5 yaşında sanıp koynuna sığmaya çalışıyorum mesela:)

Hafta sonu yemeğe götürdük Ayşegül Sultan’la annemi: “Fevzi Hoca” diye bir yere. Orman Bakanlığı’nın lojmanlarının içerisinde, ya balık ya köfte yiyebiliyorsunuz. Garsonlar zaten tercihinizi ve içeceğinizi soruyor. Gerisi kendi insiyatifleri doğrultusunda önünüze koydukları “ikramlar”dan ibaret:) İkram konusunda başarılılar. Biz köftesinden tattık, başarılı bulduk. Açıkhavada, bahçede güzel bir yerdi. Aklınızda olsun derim değişiklik isteyenlere.

Cumartesi sabah Eymir Gölüne yürüyüşe gittik. Arabayı arka kapıda parkettik. Yanımıza poğaça, sandviç ve termosta çay almıştık. Önce uzun bir yürüyüş, sonra Yelken büfe civarlarındaki minderlerde piknik:) Annekuş ilk defa bulunduğu Eymir’i çok sevdi. Zaten durup durup “Memleketimin havası da bir başka canım” diyor:) Özlemiş, e en son 2 yıl önce bu zamanlarda gelmişti ve sonra biz Prag’a gitmiştik beraber:) Geçen yıl benim bir Sevgilim olması ve onunla birbirimizi tanıma-anlama-kaynaşma çalışmalarımız içerisinde beraber bolca vakit geçirmemizden sebep annekuşuma söz verdiğim “Her yıl bir ülke” hayalimizi gerçekleştirememiştik:( Bu yıl biraz yaz sonuna denk getirip acısını çıkarmayı planlıyoruz.

Annekuş yeme-içmesine gayet dikkat eder bir halde, pek mutluyum haliyle. Eskiden elinden ekmekleri alırdım, şimdi bakıyorum da ekmek sepetiyle hiç yakın istişarelerde bulunmamayı öğrenmiş: “Aferin annecim” diyorum, “kızının anası oldun şimdi:)”

İzin alıyorum bu hafta. Bir öğrendim meğer benim daha kullanmadığım 30 güne yakın bir iznim varmış işe girdiğim tarihten beridir! Dedim hemen kullanalım o zaman, bundan iyi zaman mı olur? Bu haftanın planları arasında Kale’de Pirinç Han ağırlıklı bir öğleden sonra, mani&pedi seansı, Panora’da annekuşla dolanmaca, Kebap 49 ya da Uludağ Kebapçısında kısa bir mola, belki Beypazarı günübirlik (başarabilirsem..) ve azıcık da alış-veriş var.

~

1.78 boyundayken 56 kg.dayım an itibariyle. Hemde sıfır rejim gailesiyle! Son 2 haftada verdiğim 4 kg.’nun ne siz sorun nasıl kaybolduğunu, ne de ben anlatayım olmaz mı? İlk defa anlatmak istemediğim birşey var JTB’de. Bir daha da asla anlatmayı arzu etmediğim cinsten hemde. Kabuslarımı kovabildiğimi sanıyorum demek istiyorum, ama aslında hiç uyumuyorum ki günlerdir kabus göreyim. Gözü açık görülen kabustan beteri yoktur zaten!

Kovaladım, benden çook uzaklara gittiğini düşünmek istiyorum şimdi. Bir daha benim yakınlarıma asla yaklaşmasın. Sevdiceğimle mutlu olmak, normal bir kg.’da normal bir kadın gibi yaşamak istiyorum! Birde.. Birde ben burayı çok seviyorum:)

Annekuşa bahsettim “konuk yazar” olma hadisesini. Çok heyecanlandı. Gitmeden yazısı burada olabilir mi acaba dersiniz:)