`Seferihisar’in Kedilerinden, Mayis 2009. Izmir`
Hiç gelesim yoktu benim!
Artık her geçen gün bu şehre daha az sempati duyuyorum nedenini net olarak bilemeden! Ve her yola düşüşlerim sonrasında, evimi özlüyorum o ayrı, ama ayaklarım geri geri gidiyor ve iki ileri bir geri şeklinde suratımda küsmüş kız çocuğu ifadesi, içim sıkkın, ben genel olarak bıkkın vaziyetlerde dönüyorum bu şehr-i Ankara denen memlekete!
*
Evet gidebilmeyi başardım geçtiğimiz hafta sonu, neredeyse 1,5 ay öncesinden planladığımız seyahate. Gerçi kanlı oldu biraz.
*
Bir araba, dört kişi ve bir kedi şeklinde Cumartesi saat 08:00’de tekerlekleri kaldırdık yoldan. Evin kedisi enteresan bir yaratık. Bir İran kedisi ve hayatımda yakınında bulunduğum en tüylü şey. Bir de kendisi koltuk tepelerinde yaşayan, mütemadiyen oralardan kendisini aşağılara sarkıtıp yatan bir hayvancağızmış; biraz nahoş tecrübe ile öğrenip ön koltuktaki yerimi Sevgilimin babasına bıraktım daha 10 dakika yol gidememişken. Sanırım kendini etol zannediyor bu hayvan:) Tamam kedi severim, uzaktan ama. Bu kadar yakın iliişkiler içinde bulununca ben öksürmeye, hapşırmaya ve dahi kaşınmaya başlayıverdim. Birde ben kedi ile yolculuk yapılacağını tamamen unutup benim adama giymesi için siyah bir Pink Floyd t-shirtü vermiştim, kendisi de badem oldu Seferihisar’a varana dek!
Seferihisar sakin bir yer. Sıklıkla evin bulunduğu sitede vakit geçirdik, hatta daha çok evin bahçesinde ve verandasında diyelim. Alaçatı-Çeşme vs.. popomuzu kaldırmaya gücümüz olmadığından, mütemadiyen yayılıp yatttğımızdan sebep gidilemeyen destinasyonlar olarak bloğun bir önceki postuna gereksiz konu oldular sadece!
Yazlıkta insanın yapmaktan en keyif aldığı şeylerin başında yemek-içmek-yatmak gelirmiş:) Benim hiç yazlığım olmamıştı. Biz bizimkiler biraradayken hep Askeri Kamplarda geçirdik tatillerimizi. Benim hiç yazlık arkadaşlarım da olmadı mesela. Tabi benim yazlık olayına alışmam, o güzel karakterim ve süper ötesi adaptasyon kabiliyetim ile alakalı halde çok kısa bir sürede gerçekleşiverdi. Yaklaşık 2 saat diyelim:)
Sonraki günler mükellef sabah kahvaltıları, yerlerini birkaç saat sonra mangal başı partilerine bıraktılar. Anne ve ben mezelerle, salatalarla uğraştık, baba içkilerle. Mangalcıbaşı Sevgilimdi, pek de güzel başardı allah için bu görevini. “Tanrım sanırım ben kilo aldım, ühüüüü” şeklindeki mızırdanmalarıma rağmen eve gelipte tartıda 56,1 rakamını gördüğümde nasıl mutlu olduğumu tahmin edersiniz herhalde. Ama merak etmeyin, kilo mu aldım acaba şeklindeki kuruntularımı başıma dert edip de mangaldan ve dahi diğer hoş şeylerden de uzak kalarak kendime zindan etmedim 4 günümü. Malum zor kazandım ben oraya gitme hakkını. Kanlı olduğunu söylemiş miydim?
*
`Seferihisar’in Kedilerinden Biri Bizim Bahcede, Mayis 2009. Izmir`
4 tane kitap almıştım idefix‘den, yola çıkmadan hemen önce geldiler:
“Tanrının Terk Ettiği Deniz” ~ Derek Lundy
“Avucumdaki Dünya” ~ Ellen MacArhtur
“Derinlerdeki İzler” ~ Kenan Ergüç
ve
“Dünyanın Ucundaki Fenerin Bekçisi” ~ Haldun Sevel.
Bu sonuncuya başladım, pek ilginç bir adammış bu Haldun Sevel. Nam-ı diğer “Rüzgar Baba”. Bu kitapların hepsi denizlerle ilgili. Okudukça bende bıraktığı tatları paylaşmak istiyorum. Henüz olmayanınız varsa, benim gibi deniz tutkunu olun diye:) Bu deniz tutkunu ne yazık ki bu defa sahilde 1 saat bile güneşlenemeden, anca ayağını denize sokup gelebildi yalnız! Seferihisar biraz rüzgarlı bir yermiş de.. Ama kafaya koyduk sörf yapacağız burada.
*
Geldim işte. En kısa zamanda tekrar gidebilmek umudumla:)
Dilara slm,
Gidebildiğine sevindim. Seni okudukça ne kadar çok ortak yanımız var diye düşünüyorum (deniz tutkunu). Sanki benim iç sesimsin 🙂 Ben yazma, ifade etme konusunda becereksizim. Senin bazı yazılarını okuyunca bu yüzden çok mutlu oluyorum ve tad alıyorum.
Kitaplar için paylaşımlarını bekliyorum, varsa güzel resimler de :))
Sevgiler
Gamze
dilaracığım merhaba :))
çok sevindim gidebildiğine her ne kadar kanlı olsa da gidişin :))
alaçatı olmasa da denize girilemese de yine de güzel bir değişiklik ve aile saadeti olmuş :))
dinlenmişsin ve güzel bir haftaya başlamışsın mutlu olaraktan.
ama yine geldi hafta sonu ,sana dolu dolu bir hafta sonu diliyorum :))
sevgiyle kal…:))
deniz insanı bambaşkadır sen gibi :)) öpüldün 🙂
sevgili gamze ve burcu:)
sadık okurlarım şeklindesin:))
çok teşekkür ediyorum ikinize de..
sevgiler,
ama ama bende sadik okuyucunum:))) Kiskandim:))
Benim kayinvalidemlerde hemen seferihisardan sonra gelen Zeytinalani Koyundeler:)
aşkol aysin’cim, bilmez miyim seni:))
güzelmiş o taraflar, ben yıllarca hep Akdeniz tarafında dolaşıp en uç noktada Kaş yapabilmiştim Ege’ye doğru.
artık oralı oldum bende:)
“Avucumdaki Dünya” çok güzeldir, bunu beğenirsen Tania Aebi’nin “Tek başıma” isimli kitabına daha da bayılırsın, tavsiye ederim. Tabii bir de Osman Atasoy’un “Uzaklar” ını…
Basak’cim,
gecen yil senin gittigin yola ben anca bu yil cikabildim:)
her gun 1 kitap bitirmek istiyorum.
ilerisi icin bana motivasyon olsun diye, guc versin, umut versin diye bu kitaplarin hepsini de o en sevdigimiz ‘mavi’ye iliskin olanlarindan secmek istiyorum.
tabi ki okurum tavsiyelerini. operim:)
denizle ilgili kitaplar şahanedir, alıp götürür, yer yer burada olduğun için pişman ettirir 🙂 okyanusta bir Türk kızını okumuştum ben. anı kitabıydı daha çok, ama bayılmıştım. bölümümden ötürü ders harici şeyler okuyamıyorum artık, vakit yokluğundan değil de içimden gelmiyor. o kadar çok hikaye, oyun, şiir ve türevlerini inceliyorum ki, hiç bir şeyi normal gözlerle okuyamıyorum. her şeyin altında bir şeyler çıkarma isteği duyuyorum, böyle oluncada okumak yerine incelediğimi farkediyorum. ama yaz geldi! kendimi sahillere vurup kitaplarla normal bir insan olarak baş başa kalacağım kısmetse 🙂 eğer güzelse bunlarıda alınacaklar listesine ekleyeyim 🙂 buarada sörf fikri de şahane!
iremcim sende haklısın:)
ben okuduklarım içinden en beğendiklerimi yazarım, onları okursun incelemeden bir deniz kenarında şezlong üzerinde yan gelmiş yatarken:)
sörfe bayıldım ben. sanıyorum tenisten sonra hayatımdaki en önemli 2. spor olabilir. bu yaz imkan yaratmaya çalışacağız.
Sadun Boro- “Pupa Yelken” i de okumalısın 🙂
kesinlikle listemde sevgili onur,
bu arada, nerelerdesin sen? her gün bakıyorum sayfana, yine teknede bu adam kim bilir hangi koyda diye bayağı imreniyorum haberin olsun:)
sevgiler,
abartmaya gerek yok 🙂 benim geziler 1 hafta ile sınırlı maalesef izin durumlarından ötürü…ama son gezi çok keyifliydi gerçekten, ilk defa bu kadar fazla yol yaptım kaptan olarak 🙂 üşenmezsem yazıcam bi ara 🙂 Sevgiler…
yaz mutlaka, üşenme lütfen onur:)
denize ait herşeyi bilmek istiyorum:)