Bu kadinlar, ben de dahil, evdeki erken yilbasi gecesi aktivitemiz sirasinda Sevil tarafindan fotograflandilar. Evdeki en iyi fotograf isigi yakalanan antredeki aynanin karsisinda:) Poz vermek gercekten de dunyanin en zor islerinden biriymis. Gerci ben biraz daha alisiyorum kamera onune:) Cunku “Yolun Yarisi” cekimlerinden sonra artik benim de fazlaca fotografim cekilir oldu. Hem Sevil ile daha sik biraraya geliyoruz, hem de Tolu’cum artik fotograf makinasiz disari cikmamaya basladi:)

Yilbasi gecesini disarida oldugum herhangi bir geceymis gibi gecirdim. Tek farkla, sadece diet-kola ictim! Cok dans ettim! Cok sarki soyledim! Fazla yemedim! Siyah kot pantolon ve siyah t-shirt giydim! Ve ikinci defa bir sey kazandim bir cekilisten son 2 ayda. Ilk cekilis ikramiyem, Sapka Partisi gecesinde 50 kisinin arasindan sadece 3 talihli icin hazirlanmis Midas Otel’de bir oglen yemegi suprizinin bana cikmasiydi:) Digeri de yilbasi gecesi bulundugum mekanda yapilan cekilisle kazanmis oldugum Kavaklidere Ancyra Sarabi oldu:) Hani kendime cektigim yeni yil dilegim “Suprizli bir yil olsun”du ya. Sanirim ilk supriz boyle geldi:)

1 Ocak sabahi uzunca bir sure yataktan cikmadim. Dusundum, biraz hayal kurdum ve dua ettim. Sonra yine dostlarla harika bir kahvalti ettim. Ayni hafta sonu kahvaltilarimiz gibiydi:) Tekrar yalniz yasamaya baslayinca ihmal etmeye basladigim sey ne yazik ki hafta sonu kahvaltisi oldu:( Ben zaten yalniz yiyip icmeyi seven biri degilim, bu sebeple cok fazla bir sey satin almamaya calisiyorum mutfagim icin.

Spor yapmaya baslamak listemin maddelerinden biriydi. Artik guzel bir programim var ve mutlulukla endorfin salgilayacagim, hatta fazla endorfinden ne yapacagimi bilemeyecegim gunleri gormek icin sabirsizlaniyorum. Sabah yuruyuslerime dondum. Yuzmeye basladim. Yuzmeye baslamamin diger nedeni ne yazik ki beni birkac aydir rahat birakmayan siddetli sirt agrilarima bir cozum bulabilmekti. Birkac yil once bir tutulmustum belki takip edenler hatirlarlar, 10 gun fizik tedavi gormustum ve akabinde yeniden yuzmeye baslamistim. Dilegim kisa zamanda agrilarimdan kurtulabilmek ve ayni zamanda form tutabilmek.

 

2 Ocak’ da kendi capinda spor dolu gecirdigim bir gun oldu. Yine yuruyus, yine kahvalti ve arka arkaya 2 super basketbol maci. Gerci ilki cok ahim sahim degildi, ama uzun aradan sonra Turk Telekom mac kazandi iste. Asil mac ikincisiydi: Besiktas-Galatasaray Cafe Crown. Bir suredir seyrettigim en hizli, en aktif derby maclarindan biriydi. Ben -nedense- Besiktas’i tutuyordum, ama maci Galatasary aldi. Bu sezon basindan beridir basina gelen onca seyden sonra aferin diyorum Galatasaray’a. Koclari bizim Selam’in arkadasi olunca pek bir sevinildi tabi macin sonunda evde:)

Evet, sira geldi rutinin yaninda yeni bir kesiften bahsetmeye:) Bay Nihat efendim bahsedecegim mekan. Gerci sevgili Ayse’nin blogunu takip edenler bilirler, kendisinin Cunda Adasinda en sevdigi yerin Bay Nihat oldugunu ve neredeyse ozellikle sadece oraya gitmek icin arkadaslariyla yazliklarindan yola ciktiklarini cogu zaman:) Ayse’cim haberini vermisti zaten aylar oncesinden, Bay Nihat subesinin ilkini Ankara’ya acacakmis diye. 20 gun oldu kendisi acilali ve ben 2 Ocak aksami ilk ziyaretimi gerceklestirdim:) Emin olun daha cok defalar ziyaret edilecek tarafimdan Bay Nihat, zira meze dolabinin cesitliligine inanamazsiniz! Sadece birkac parca birsey sectik gerci biz, cok ac degildik aksi gibi. Ama sectiklerimiz olan Istakoz Salata, Girit Ezme ve Kefalaki enfesti. Kefalakiyi ozellikle tavsiye edecegim, zira burada hicbir balikcida gormedigim, denemedigim bir lezzet. Eger benim gibi peynir duskunu iseniz, israrla tavsiye edilir. Kefalaki, tarcinli kelle peyniri imis:) Mekan gayet sade, bilemiyorum Cunda’da ki de boyle mi? Oldukca kalabalikti, ama saat 22:00 civarlarinda bosalmaya basladi masalar. Bir donem Balikcikoy’un delisi olmustum, sonra Akdeniz Akdeniz’in. Sanirim yeni denemelerimi burada gerceklestirecegim bir muddet:) Zaten disarida yemek icin gittigim hepi topu 2 mekan vardi, biri de bu olsun bakalim. Denedikce yeni tatlari paylasmaya calisirim. Ama ozellikle AkvaryumdaIkiBalik‘i kesin buraya goturmem lazim. Basak ve Alev’de bayiliyorlar benim gibi raki-balik aktivitesini yeni kesfedilen ve kesfedilecek bir suru lezzeti olan mekanlarda yapmaya:)

Yemek sonrasi buradaki 16 yillik hayatimda hepi topu 3. defa gittigim -hakkaten!- Cafe Bien’e gittik ve ben bir suru tanidik gordum! O kucuk mekan nasil bu kadar kalabalikti sasirdim kaldim! Isletmecisi ile tanistigim ve uzun uzun sohbet ettigim 2. gidisimde de soylenmisti gerci burasinin sahsina munasir bir mekan oldugu. Sevdim sanirim kalabaligina ragmen. Bir kere cok sicak, muzikler de fena degildi. Ve ben ufak mekanlari buyuklere tercih ediyorum herhalde. Ayrica da evime yurume mesafesinde! Daha ne isterim:)

Baska kesiflerde simdi sira: Ikisi de muzik uzerine olacak. Birincisi, aslinda eskidi neredeyse parca, ama bu guzel parcaya bir klip yapmamakta hala direndikleri icin fazlaca goz onunde kalamiyor diye dusundugum Atiye Deniz-Teoman dueti: Kal! Harika bir ritmi var ve beni benden aliyor her dinledigimde. Parti icin listeye eklemistim, ama takdir edersiniz ki bizim insanimizin ruhunda da kaninda da oynak parcalara yer oldugundan cok uzerinde durulmadi:) Olsun, siz dinleyin bari de anlayin beni. Guzel ama degil mi?

Ikincisi bayildigim adamin Sting’in son albumu “If on a Winter’s Night”. Bununla ilgili ilk dinledigimde acele bir yorum yapmis olmayayim diye biraz bekledim. Farkli bir sey denemis Sting. Tamamiyle kis mevsimine ithaf edilmis parcalardan olusuyor; arp-keman-akordion-klasik gitar kullanilmis, folk muzigi diger sevdigi turlerle birlestirmis, bir ninni bile var icinde. Daha onceki albumlerinden farkli, biraz daha gri. Biraz daha soguk.. Ama ben sevdim:) Dinleyin ve yorumlarinizi paylasin sizde. Ozellikle muzik zevkine guvendigim alipbasinigidenkadin‘dan bir yorum bekliyorum:) O nedenini biliyor:)

Iste boyle son 3 gunun analizi:) Bakalim Ocak ayi daha neler getirecek bana, neler paylasacagim, neler sevecegim, neler gorecegim ve yasayacagim.. Daha iyisi okuyanlarin olsun. AMIN:)

 

 

~Tekneler, Minnesota`dan – 2006 Temmuz~

 

… Yine bir sürü şey yapıldı tarafımdan.

~ Önce Cuma gününden söz etmem lazım sanırım. Özellikle de Selim‘in radyo programına konuk olduğum o 1 saatten! Önce bana hiç geçmeyecekmiş gibi gelen, sonuna geldiğimizde de “nasıl yani, bitti mi?” diye bakakaldığım o 1 saatten:) Programı dinleyen arkadaşlarım sağolsunlar Facebook‘da yorumlarını esirgemediler. Teşekkür ediyorum hepinize. Program sırasında bütün konu insanın kendisi, hayatı, hayalleri ve JTB olunca bir nevi ünlü, tanınası bir kadınmışım gibi hissetmedim dersem yalan olur. Ankara’dan ve günlük bir takım olaylardan da bahis ettik gerçi, ama en vurucu nokta son nokta oldu. Selim, programın sonunda format gereği kısa bir hikaye okuyacağından bahsetmişti. Ben de Selim‘in kendi hikayelerinden birini okuyacağını sanmıştım. Ama Selim, o dakikaya kadar bana tek kelime etmemeyi başarmış, programın sonunda da beni can evimden vurmuştu: Benim bir hikayemi okudu. Mayıs 2006’da yazmış olduğum şu hikayeyi. İnsanın kendi yazdığı satırları başka birinin sesinden, özellikle de Selim gibi sesi ve diksiyonu mükemmel biri tarafından okunurken, dinlemesi inanılmaz bir tecrübeymiş. Son paragrafa doğru gözyaşlarımı zor tuttum, o kadar diyeyim! Tekrar teşekkürler arkadaşım. Bu program işleri çok keyifli hakkaten, aman dikkat: Alışabilirim:)

~ Hani demiştim ya, evimi kiralamam lazım diye.. Evet, bir mucize oldu. Yazıyı yazdıktan 2 gün sonra, yani yine geçtiğimiz Cuma evimi kiraya verdim:) Artık son kalan okul taksitimi dert etmeme gerek kalmadı. Ayrıca direkt olarak bu konuyla bağlantılı annekuşla seyahat aktivitesi için de Eylül sonu kesinleşti:) Bu arada bir hoşluk daha oldu, daha önceki annekuş ile planlanan ama kendisinin gelemediği İtalya seyahatine Tolu ile gitmiştik ya biz. Hah işte, sonu o geziye benzemez inşallah, ama Tolu’cum da bizimle gelecek bu seyahate bir problem çıkmaz ise:)

~ Cumartesi günü sabah gidip motor sınavına girdim motorsiklet ehliyeti için. Malum B tipi ehliyetiniz olunca A2 için sadece motor sınavına giriyorsunuz, ki bu da 20 soru demek:) Yıllar içinde kendini tekrarlayıp duran hepi topu 100 soru var zaten motora ilişkin. Girdim sınava, 10 dk.da bitirdim. Ama çıkmak ne mümkün? İlk 45 sakika boyunca sınav salonu terkedilemeyeceğinden sıkıla sıkıla oturdum salonda. Bu arada diğer sorulara baktım zaman geçsin diye. Ehliyetimi 1996 yılında almama rağmen bir araba sahibi olamadığımdan sebep ehliyetim de bilgilerim de bir işe yaramıyordu. Ama özellikle Trafik sorularına gayet güzel cevaplar verebildiğimi şaşkınlıkla görmüş bulundum:) Arabaya değilmiş, umuyorum ki motorsiklete kısmettir o güzelim ehliyet:) Zaten Ankara’da araba kullanmakla ilgili hevesim de hayallerimde son birkaç yılda törpülenmiş durumda. Şöfor olmadığım halde bana cinnet geçirten trafikteyken bazen, iyi ki ben kullanmıyorum diyorum! Zira bu asabiyetle ben mutlaka birkaç taksi şöförü ile dalaşmaya yeltenir, muhtemelen sonunda da pişman olurdum:)

~ Cumartesi günü öğlen saatlerinde Ayşegülüm Sultanım ve Tolu ile buluştuk Tunalı’da, Sardunya Cafe‘de. Bakın bilmeyenlere bir sevimli mekan önerisi daha benden:) Bu cafe Tunalı Hilmi’de değil, ama onu kesenlerden Bülten Sokakta. Elizin Pastanesinin sokağında. Tam adresi Bülten SoK. No:21. Telefonu 466 4576. Ufacık, ama yemyeşil bir bahçemsisi var:) Bu da ne diyorsunuz değil mi? Bahçe desen bahçe değil, ama çok güzel birşey demek benim lügatımda:) Hepi topu 5 masa var sanırım, 20 kişi anca sığıyor. Tamam ben yemek yemedim, dolayısıyla menünün yeterliliği konusunda yorum yapamam. Ama bizimkiler yedikleri makarna ve salatadan memnun olduklarını söylediler. Zaten ben kahve içmiştim. Benim önerimin tek sebebi bahçemsisi:) Şırıl şırıl suların akıp birkaç katlı, içinde kırmızı japon balıklarının yüzdüğü minyatür havuza dolduğu bir atraksiyonu var. Fotoğrafını çektiğim ilk an paylaşacağım, o zaman anlayacaksınız beni.

~ Pazar günü patatesli omletli zengin bir kahvaltıdan sonra oturup 3. sezondan 3 bölüm House izledik. Bu adama bayılıyorum:) Lost’dan sonra evimdeki tek DVD dizi serisi. İzlediğimiz bir bölüm çok ilginçti. (Gerçi her bölüm enteresan ama..) 10 yıldır komada bir adam. Adamın onu ziyarete gelen 17 yaşında bir oğlu var. Soap Opera dizilere hasta bir şahsiyet olan ve klinik görevinden kaçmak için gidip enteresan köşelerde bu dizileri izleyen adamımız House bu defa komadaki adamın yatağının kenarında oturmuş bir taraftan cips yiyip bir taraftan dizi izlerken adamın oğlu geliyor. Bir problemi olan çocuk orada nöbet geçiyor ve adamımız House’un bölümü çocukla ilgilenmeye başlıyor. Dr. House, Diagnostik Medicine, yani nam-ı diğer Tanısal Tıp bölümünün başkanı. Yaptıkları iş, kimsenin teşhis koyamadığı hastalara teşhis koymak! Bu çocukta da görünürde belirli bir hastalık yok, ama sürekli nöbetler geçiyor. Her neyse, anlatacağım ilginç kısım bu değildi..Amma uzattım. Çocuğun tıbbi geçmişini öğrenmek için ailesinden tek kalan kişi olan babasını uyandırıyor House! Bu kısımdı bana inanılmaz gelen. 10 yıldır komadaki bir adama bir doz iğne yapıyor ve adam hiçbir şey olmamış gibi yataktan kalkarak ortalıkta, ukalalık etmekten de geri kalmayan tavırlarıyla, arz-ı endam etmeye başlıyor. Gerçi bu ilaçla uyanan hastaların 1 ya da 2 gün sonra ya tekrar komaya girmeleri ya da ölmeleri söz konusuymuş. Açıkçası böyle birşey olası mı emin olamadım. Buradaki doktor arkadaşlarıma soracağım! Bilen varsa fikir beyan edebilir mi lütfen?

Pazar günümüzün kalanını Haymana Yolundaki bir evin bahçesinde mangal keyfi yaparak geçirdik Sevgilimle birlikte. Ev, Sevgilimin abisi ve yengesine ait, 10-12 evlik bir kooperatifin parçası. Evimizden çıkıp, bu evin garajına ulaşmamız tam olarak 53 km. ve 1 saat alıyor:) Evet, uzak bir miktar. Ama bir keyifli ki sormayın. Daha önce, sanıyorum 1 ay kadar önce, burada oldukları bir hafta sonu bizi mangala davet etmişlerdi karı-koca. (Samsun’da yaşıyorlar şu anda işleri gereği.) O zaman biraz fırtına, bir miktar yağmur ve bolca rüzgar eşilğinde yine de afiyetle silip süpürmüştük masadakileri. Bu defa da biz ikimiz gittik. Hava sıcak, ama bir miktar esintiliydi yine. Bahçesinde bir sürü meyve ağacı var; elma, şeftali, kara dut ve vişne. Vişneler ve şeftaliler yerlere dökülmüş, zamanlı gidip toplayamadık zira:( Ama birdahaki bahara mutlaka elimizden geldiğince bu güzel ve keyifli bahçe ile ilgilenme planları yaptık. Bahçeyi çimlendirme, meyve ağaçlarını ilaçlama ve zamanında meyveleri toplama konusunda yani:) Evden de bir sürü şey götürmüştük, yoldan da et-mangal kömürü vs. aldık. Saat 15:00’dan gece 22:00’a kadar bahçedeydik. Mangal yaptık, ki ben mangalda ilk defa ellerimle patlıcan patlatıp salatasını yaptım. İnanılmaz lezzetliydi. Çok huzurluyduk, çok mutluyduk ve çok tok olarak döndük evimize. Öyleki bu sabah kahvaltı bile etmedim. O derece:) Artık uzakta da olsa, hafta sonları bahçesinde yayılabileceğimiz bir mekanımız var:)

~ Sevgili K.İ.S.D beni “Yaratıcı Blog” kategorisinde mimlemiş. Sonuç olarak mim gereği hakkımdaki 7 ilginç maddeyi yazmam gerekiyormuş:) Yıllar önce yine buna benzer bir mim dalgasında şu satırları yazmışım kendimle ilgili ilginçliklere istinaden. Oradan şimdiye 6. madde geçerliliğini yitirmiş durumda. Şimdilerde bunlara ekleyebileceğim maddeleri yazıyorum:

1- Kuaförlerde vakit geçirmekten her zaman nefret ettim. Her daim rapunzel gibi uzun saçlarla dolaşınca kuaförde geçirdiğim vakit de takdir edersiniz ki hiç kısa sürmüyor! Nefret ederek saç boyatmaya gidiyorum şimdilerde. Artık bioform yaptırdığımdan beri saçlarıma şekil vermek ya da fön çektirmek için kuaförlere ihtiyacım kalmadı:)

2- Tüm alışverişlerimi internetten yapıyorum. Markafoni ve Limango‘dan açıldıklarından beridir bir sürü şey aldım. Gittigidiyor‘dan onlarca kıyafet alışverişi, elf‘ten makyaj malzemesi vs. satın alıyorum. Bedenler ya da makyaj malzemelerinde ton ve renk konularında hiç şansız bir durumla karşılaşmadım. Mağaza mağaza gezmekten de haz etmeyen bendeniz için bu durum inanılmaz güzel, aynı zamanda da karlı! Dışarıdan satın almaya kalksam 5 birim ödeyeceğim şeyleri en fazla 3 birime mal ediyorum:)

3- Çocukluk hayallerimde hep 2 çocuk ama hiç koca vardı:) Nedendir bilinmez, babası olmayan çocuklarımla kocaman bir evde yaşadığımı, onları okula getirip-götürdüğümü, onlarla arka bahçede:) tenis oynadığımı hayal ederdim. Bizimkilerde ayrı değildi ben bu hayalleri kurduğumda ilginçtir. Enteresan!

4- İçki içerken bir limitim yok! Açılmış şişeler bitmek zorunda diye bir kural varmışcasına şişeyi bitirmeden yatamıyorum! Birçok erkek arkadaşıma göre iyi içerim. Yalnız son bir yıldır etkilenmeye başladım, uykum geliyor:)

5- Günde 3 litreye yakın su içerim. Bu sebeple gün içinde tuvalete taşınmaktan sebep egzersiz yapmaya gerek görmüyorum. Öğlene kadar neredeyse 4-5 defa gider gelirim:) Bazen tuvalete gitmekten bitap düşerim!

6- Erkek olsaydım Monica Belluci’den başka kadın tanımazdım. En beğendiğim kadın aktristtir. Onun kadar güzel başka kadın yok bence. (Buna Hülya Avşar’da dahil:)

7- 35 olmama şunun şurasında aylar kalmışken bir itiraf: Hayatımın hiçbir döneminde bu yaz ki kadar elbise-eteğim ve makyaj malzemelerim olmadı! 35 yaş krizinde miyim neyim?

Nasıl ama? Çenemin çok düşük olduğunu söylerim de inanmazsınız. Bakın bakalım daha ne gibi kanıta ihtiyacımız var:)

Haftaya güzel başladım yine ben. Sizlerde umarım iyisinizdir. Kendi kendimizin motivatörü olmamız lazım, yoksa yaşam zor be dostlar:)