Uzundur not düşmemişim JourneyToBlue‘ya. Kendimi bir miktar suçlu hissediyorum burasını ihmal edince. Ama sonra da düşünüyorum ki eskisi gibi düzenli yazacak motivasyonumu kaybedeli epey bir zaman olmuş ve ben burası için sadece seyahatlerimden haber verip, enteresan notlar paylaşabilmek için hayatta tutuyorum JTB’yi. Aslen bir de arada eski yazılarımı, yaşanmışlıklarımı okumak da iyi geliyor ihtiyacım olduğunda.. “Nereden nereye…”yi görmek için..
Devamını oku
Batak, Bulgaristan
Giriş
Tam bir yıl kadar önce iki teker sevdamıza ilişkin şöyle bir başlangıç yazısı yazmıştım. Amacım, iki teker üzerinde geçirdiğimiz anları, tecrübe ettiklerimizi yine yazıya dökerek burada paylaşabilmekti meraklısı ile. Aradan geçen bu bir yıllık süre zarfında hem yurt içinde (Bozcaada), hem yurt dışında (Alexandroupoli, Thassos-Yunanistan) seyahatlerimiz oldu iki teker ile. Ben bunların hepsinde artçı oldum sevgili kocama (Kendisinden artık adı ile, Gökhan şeklinde bahsedeceğim). Kendi motorum ile yurt dışında yol yapacağım günlerin gelmesini ve bu seyahatlerimi uzun uzun yazmayı, sizlerle paylaşmayı iple çekiyor iken İstanbul ve çevresi dışında yapabildiğim rotalar anca Çatalca ve Sapanca ile sınırlı kaldı.
Geçtiğimiz bayram tatili için Gökhan ve yakın arkadaşımız Güneş ile birlikte iki teker üzerinde yapılabilecek rotalar üzerine konuşurken artık benim de kendi motorum ile onlara katılabileceğim konusunda hemfikir olduğumuz bir akşam yine heyecanla planlar yapmaya başladık ve “Balkanlar I” rotası ortaya çıktı 🙂 O akşamın iki gün sonrası Ankara’ya, Gökhan’ın ODTÜ 20. yıl mezuniyetine gidecektik. İlk iş olarak yurt dışında uzun uzun yollar yapmadan önce motor üzerinde yola dayanıklılığım konusunda bir test sürüşü olacağını düşündüğümüz İstanbul-Ankara yolunu iki motor gitmeye karar verdik. Ayrıca beyler bana bayram tatili için planladığımız “Balkanlar I” rotasında günlük yapabileceğimiz en uzun yolun ortalama 500 kilometre’yi geçmeyeceğini ve bu Ankara yolunun, yapmayı planladığımız tüm yollar içerisindeki en yorucu, en sıkıcı ve en çirkin yol olacağını söylediler.
Devamını oku
Fotoğraf: Ayşegül Ergin
Sicilya’ya bir seyahat planı yapmaya başladığınızda “Mutlaka görülmesi gereken yerler listesi” içerisinde ilk sırayı Etna Yanardağı ve çevresi alıyor. Etna 3320 metre uzunluğu ile Avrupa’nın en yüksek (Her ne kadar püskürmeler ile yüksekliğinde değişimler meydana gelse de), dünyanın da ikinci aktif yanardağı (En son Aralık 2015’de hareketlenmiş) olması ile özellikle Sicilya’nın doğu kıyılarına yapılan seyahatlerde vazgeçilmez bir uğrak noktası. Bizim de seyahatimizin ana durağı Taormina olunca Etna tecrübesi için bir yarım günümüzü ayırmamak olmazdı. Zira Taormina’dan direkt olarak Etna’ya araba ile yaklaşık 1 saat civarında ulaşmak mümkün.
Biz Etna tecrübesi için otelimizden yardım istedik ve bize gayet konforlu bir minibüs ile şöförümüz/rehberimiz Amerigo ve İskandinav bir turist çift eşlik etti. Sabah saat 09.00’da yola çıktık ve rehberimiz bize o günkü planı şu şekilde anlattı: İlk önce Etna’nın kuzey yamacında bulunan Alcantara Gölü ve Vadisi’nin içerisinde bulunduğu Milli Park’a uğrayacak, oradan Etna yolu üzerinde bulunan Zafferana Etnea kasabasına uğrayıp sürekli olarak yanardağ püskürmelerinden nasibini alarak yeniden yapılanan bu minik yeri görecek; en büyük geçim kaynağı her türlü meyve ve aroma ile ürettikleri bal, zeytinyağı, şarap gibi turistik ürünler olan bu kasabada belki minik bir alışveriş yapacak ve en nihayetinde Etna Dağına ve elbet ulu Silvestri Krateri‘ne ulaşacaktık.
Devamını oku
2013’ün Eylül ayında diğer blogumu, yani OneLifeBeFit‘i burada bir köşe olarak başlatmıştım. Belki o zamanları hatırlayanlarınız olacaktır 🙂 O Eylül’de ben iki yıldır Adım Adım ile iyilik peşinde koşan, temiz ve daha doğru bir şekilde beslenmeye meraklanmış, ağırlık çalışan, düzenli egzersizi hayatına sokmuş bir kadındım. OneLifeBeFit öyle büyüdü ki zaman içerisinde, öyle ilgi gördü ki bu başlık altında yazdığım yazılar; onu JourneyToBlue’dan ayırdım ve ayrı, özerk bir blog haline getirdim.
Devamını oku
Bugün 30 Aralık 2015. An itibariyle sağanak şeklinde ve ardından da lapa lapa kar yağmaya başladı (11.10). Yılın ilk karı!
Eskiyen yılı uğurlayıp, yeni bir yıla merhaba diyeceğimiz günlerde kar yağması yıllardır en büyük mutluluğum olmaya devam ediyor. Tertemiz, ütülenmiş, mis kokan ve pek tabi bembeyaz çarşaf ve nevresim takımına sarmalanıp uykuya dalmak nasıl ki en büyük mutluluklarımdan biri ise, yeni bir yılı karşılayacağımız gecenin sabahına da aynı bembeyaz bir halde uyanmak öyle mutlu ediyor beni. İnanıyorum ki eskiyi bembeyaz bir şekilde uğurlar, yeniye bembeyaz bir şekilde merhaba dersek her şey hep çok güzel olacak, çok güzel kokacak 🙂
Devamını oku